بررسی میزان پوسیدگی دندان و ارتباط آن با آگاهی، نگرش و رفتار در دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان اسلام آباد غرب

سلامت دهان و دندان نقش مهمی در سلامت عمومی افراد دارد و متاثر از عوامل مختلفی همچون آگاهی و نگرش فرد درخصوص رعایت بهداشت دهان و دندان است. بهبود آگاهی و نگرش افراد در این خصوص باعث توجه بیشتر نسبت به رعایت بهداشت دهان و دندان می شود. از این رو، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان پوسیدگی دندان و ارتباط آن با آگاهی، نگرش و رفتار در دانش آموزان متوسطه اول شهرستان اسلام آباد غرب انجام شد.

این مطالعه یک مطالعه مقطعی بین 348 نفر از دانش آموزان دوره اول متوسطه در شهرستان اسلام آبادغرب بود که از طریق نمونه گیری در 2 مرحله خوشه ای و تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از معاینه بالینی و پرسش نامه استاندارد جمع آوری با استفاده از آماره توصیفی، تی تست مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، تست تعقیبی شفه و ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معنا داری کمتر از 0/05 با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 آنالیز شد.

این مطالعه با شناسه IR.KUMS.REC.1397.548 به تصویب کمیته اخلاق در پژوهش دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه رسیده است. 

میانگین شاخص پوسیدگی دندان 3/47±6/07 و میانگین دندان های پوسیده 2/90±5/31 بود. 96/3 درصد دانش آموزان دندان پوسیده داشتند. شاخص پوسیدگی دندان (0/124-=P=0/021،r) و تعداد دندان های پوسیده (0/131-=P=0/015, r) با عملکرد دانش آموزان درخصوص رعایت بهداشت دهان و دندان ارتباط معناداری داشت. بین شاخص پوسیدگی دندان و تعداد دندان های پوسیده با آگاهی و نگرش دانش آموزان درخصوص رعایت بهداشت دهان و دندان اختلاف معناداری دیده نشد (P>0/05). شاخص پوسیدگی دندان (0/749=P) و میزان دندان های پوسیده (0/614=P) در 2 جنس تفاوت معنا داری نداشت. 

شاخص پوسیدگی و تعداد دندان های پوسیده در این مطالعه نسبتا بالاست و این موضوع ضرورت طراحی آزمایشات آموزشی در نوجوانان به منظور پیشگیری از پوسیدگی دندان را نشان می دهد.