اضطراب مرگ و نشانگان افت روحیه در بیماران با سکته قلبی بستری در بخش های ویژه مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1400

توجه به عوارض روان شناختی بعد از سکته قلبی هم راستا با سایر عوارض فیزیولوژیکی آن از اهمیت بالایی برخوردار است. نزدیکی این بیماران به مرگ باعث اضطراب مرگ شده که می تواند روحیه آنان را تضعیف کند. این مطالعه با هدف تعیین اضطراب مرگ و نشانگان افت روحیه در بیماران با سکته قلبی بستری در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران، سال 1400 انجام شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی است که بر روی 206 نفر از بیماران با سکته قلبی بستری در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران در نیمه اول سال 1400 انجام شد. نمونه گیری به روش مستمر انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسش نامه اضطراب مرگ تمپلر و نشانگان افت روحیه کیسان بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نسخه 20 نرم افزار آماری SPSS و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و تحلیل واریانس استفاده شد.

بیشتر بیماران شرکت کننده در مطالعه مرد، متاهل، دارای شغل آزاد با میانگین سنی 12/49±57/97 سال بودند. میانگین و انحراف معیار اضطراب مرگ در بیماران با سکته قلبی 1/62±6/26 (در حد متوسط) بود. بیشتر بیماران (43/7 درصد) اضطراب مرگ متوسط داشتند. میانگین و انحراف معیار نشانگان افت روحیه در بیماران با سکته قلبی 5/34±11/88 (در حد شدید) بود. بیشتر بیماران (60/7 درصد) نشانگان افت روحیه شدید داشتند.

اضطراب مرگ بیماران بعد از ابتلا به سکته قلبی در حد متوسط و نشانگان افت روحیه آن ها در حد شدید به دست آمد که توجه به آن ها و شناخت عوامل موثر بر آن توسط پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه قلبی ضروری است و توصیه می شود این مسیله در آموزش مراقبت از این بیماران گنجانده شود.