اخلاق و مسئولیت اجتماعی در برنامه درسی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی

در این پژوهش برنامه درسی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی از منظر اخلاق و مسیولیت اجتماعی مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. دو هدف در این مقاله دنبال می شود: نخست بررسی جایگاه اخلاق و مسیولیت اجتماعی در برنامه درسی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی و اهمیت دوره های آموزشی اخلاق و مسیولیت اجتماعی در این رشته و دیگری برجسته کردن پتانسیل رشته آموزش و توسعه منابع انسانی برای به حداقل رساندن سوء رفتارهای اخلاقی در سازمان.مواد و

در این پژوهش از یک طرح کیفی و روش تحلیل اسناد و مصاحبه نیمه ساخت یافته استفاده شده است. در این مقاله سه سند/گروه برای جمع آوری اطلاعات انتخاب شدند: 1) برنامه درسی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی؛ 2) دانشجویان کارشناسی ارشد رشته آموزش و توسعه منابع انسانی؛ و 3) متخصصان توسعه منابع انسانی شاغل در سازمان ها. همچنین برای انتخاب اسناد و شرکت کنندگان از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد.

یافته های پژوهش نشان داد که در برنامه درسی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی، اخلاق و مسیولیت اجتماعی موضوعات به حاشیه رانده شده ای هستند و مغفول مانده اند. به عبارتی، این رشته تمرکز خود را بر توسعه فردی و توسعه سازمانی معطوف کرده است. به رغم تاکید اندیشمندان بر نقش توسعه منابع انسانی در کمک به «توسعه افراد، سازمان ها، جامعه، ملت و کل بشریت» و همچنین «ارتقای سازمان و توسعه اجتماعی»، برنامه درسی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی در ایران به این مسایل نپرداخته است. بر اساس تحلیل اطلاعات به دست آمده از دانشجویان رشته آموزش و توسعه منابع انسانی آن ها با موضوعاتی که مسایل اخلاقی و مسیولیت اجتماعی در سازمان را دربر داشته باشد از طریق فعالیت های فوق برنامه، و آموزش های تکمیلی در کلاس های درس برخورد نداشته و نسبت به این مسایل آگاه نبوده اند. همچنین، نتایج پژوهش در نمونه سوم نشان داد که متخصصان توسعه منابع انسانی در سازمان ها همواره با مسایل اخلاقی و اجتماعی برخورد می کنند اما شیوه مداخله در این مسایل را نیاموخته اند. بسیاری از برنامه های آکادمیک توسعه منابع انسانی، استراتژی روشنی برای آموزش متخصصانی را ندارد که بتوانند با معضلات اخلاقی مقابله و با اطمینان، یک محل کار اخلاقی را مهیا کنند.