اثربخشی درمان یکپارچه فراتشخیصی بر اضطراب و تنظیم هیجان کودکان پسر دارای لکنت زبان

دوران کودکی از مهم ترین دوره های رشدی در افراد است. بیشتر کودکان در دوران رشد دچار مشکلات رفتاری و هیجانی می شوند. معمولا کودکانی که اختلالات گفتاری دارند حساسیت بیشتری دارند و مشکلات هیجانی بیشتری را تجربه می کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان یکپارچه فراتشخیصی بر اضطراب و تنظیم هیجان کودکان دارای لکنت زبان بود.

روش پژوهش:

 این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی (پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری) و از نوع طرح های تک آزمودنی ABA بود. جامعه پژوهش پسران 8 تا 12 سال دارای لکنت زبان بودند که به صورت هدفمند 6 نفرآن ها از مراکز گفتاردرمانی انتخاب شدند اما به علت افت 2 نفر از آزمودنی ها تعداد 4 نفر از آن ها در پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه های شدت لکنت رایلی (1994)، اضطراب آشکار رینولدز و ریچموند (1978) و نظم جویی شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2007) بود. جلسات درمان این پژوهش در 12 جلسه توسط پژوهشگر اجرا شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل بصری و اندازه اثر به شیوه کاهش از خط پایه استفاده شد.

نتایج این پژوهش حاکی از تاثیر درمان یکپارچه فراتشخیصی در کاهش 0/12 تا 0/27 درصدی شدت لکنت زبان ،  0/17 تا 0/33 درصدی اضطراب و 0/09 تا  0/16 درصدی راهبردهای منفی تنظیم هیجان و همچنین افزایش 0/10 تا 0/27 درصدی راهبردهای مثبت تنظیم هیجان بود.

درمان یکپارچه فراتشخیصی می تواند در کاهش شدت لکنت زبان و نشانه های اضطراب   همچنین درکاهش  استفاده از راهبردهای منفی تنظیم هیجان و افزایش و بهبود راهبردهای مثبت تنظیم هیجان موثر باشد