شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر مربی گری در بهبود آموزش منابع انسانی در سازمان تامین اجتماعی (رویکرد هیبریدی دلفی، فازی نوع II، الکتره نوعIII)

امروزه حداکثر بهره برداری از سرمایه های انسانی برای سازمان ها به دلایلی از جمله پیشرفت شتابان فناوری های مختلف ر قابت روزافزون تقاضا برای افزایش تولید و کاهش هزینه ها، گریزناپذیر شده است. بر این اساس در تحقیق حاضر بر آن شدیم تا اقدام به شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر مربی گری در بهبود آموزش منابع انسانی در سازمان تامین اجتماعی نماییم.

این تحقیق بر اساس هدف در دسته تحقیقات کاربردی می باشد. نمونه تحقیق حاضر 10 نفر از متخصصان و خبرگان در زمینه مربیگری و آموزش نیروی انسانی تشکیل می دهد.

نتایج تحقیق بیانگر این واقعیت است که از 31 متغیر موثر بر نقش مربیگری بر بهبود آموزش نیروی انسانی 16 شاخص برتر شناسایی و اولویت بندی شدند. بر اساس نتایج حاصله به ترتیب نقش مربیگری از کانال آموزش بر کاهش موانع اطلاعاتی و انگیزشی؛ کاهش موانع محتوایی و کاهش موانع ساختاری در رتبه های اول تا سوم قرار دارند.

بحث: 

لازم بذکر است با توجه به نتایج فرآیند اثرگذاری مربیگری بر آموزش نیروی انسانی در سازمان تامین اجتماعی فرآیندی چند بعدی است و هماهنگی میان فرآیندهای نیازسنجی نیروی انسانی (کاهش موانع اطلاعاتی و انگیزشی)، برنامه ریزی (کاهش موانع محتوایی) و اجرا و ارزیابی (کاهش موانع ساختاری) اثربخشی دور ه های آموزشی را از کانال فرآیند مربیگری بیش تر سازد.