شبکه های همکاری در توسعه گردشگری پایدار: تعامل و مشارکت بخش های موثر به مثابه سرمایه اجتماعی

از دیرباز تاکنون، کشورها به دنبال ایجاد سرمایه اجتماعی در جوامع شان هستند. شبکه ها از اصلی ترین زیرساخت های تعامل و مشارکت در گردشگری هستند. بدلیل وجود ماهیت انعطاف پذیر و پویای گردشگری، نیاز است تا این شبکه ها و نقش آن ها از منظر سرمایه اجتماعی در توسعه گردشگری پایدار شناسایی و بررسی شوند. هدف اصلی تحقیق حاضر، تدوین الگوی شبکه های همکاری در توسعه گردشگری پایدار است که نقش تعامل و مشارکت بخش های موثر را به مثابه سرمایه اجتماعی تبیین می سازد که این موارد در قالب شبکه های همکاری بررسی و تحلیل می گردند. روش تحقیق ترکیبی است که با استفاده از رویکرد متوالی اکتشافی به بررسی موضوع می پردازد. در این تحقیق، به ترتیب از دو روش "تحلیل مضمون و پیمایش" استفاده شده است. ابزار اصلی مورد استفاده در فاز کیفی، مصاحبه نیمه ساختاریافته و در فاز کمی، پرسشنامه است که به ترتیب از 9 نفر از خبرگان در فاز کیفی و 21 نفر هم در فاز کمی اطلاعات و داده های مربوطه استخراج شدند. مطابق با یافته های تحقیق، در فاز کیفی، 34 مضمون اساسی، 9 مضمون سازمان دهنده، 3 مضمون فراگیر شناسایی و استخراج شدند. و در فاز کمی، تمامی اجزای مدل مورد بررسی و تایید خبرگان قرار گرفتند. از نتایج تحقیق حاضر می توان به شناسایی بخش های موثری چون دولتی، خصوصی، مردم نهاد، جامعه محلی و مصرف کنندگان اشاره نمود که در قالب شبکه های همکاری، باعث افزایش مشارکت و تعامل بیشتر می شوند و از طریق ایجاد سیستم هایی برای تبادل اطلاعات، ایجاد الگوهای ارتباطی، اعتماد و همکاری موجب می شوند تا برنامه ریزی مشترک صورت پذیرد و در نتیجه، در سایه سرمایه اجتماعی، توسعه گردشگری پایدار به منصه ظهور و اجرا برسد. ‏