بررسی الهامات و القائات در تذکره الاولیاء عطار نیشابوری از منظر عرفانی

آفرینش انسان به گونه ای است که بر مبنای حرکت جوهری و اشتدادی خود، به مرتبه ای دست می یابد که مستعد دریافت الهامات الهی یا القایات شیطانی و انواع خطورات گردد. «خواطر» بر دو نوع بوده که دسته ای الهی است و از جانب خداوند بر قلب آدمی واردمی گردد و آن را «الهام» نامند و دسته ای نیز از جانب شیطان بر قلب انسان فرود می آید که «القاء» نامند. گاهی الهامات الهی باواسطه و گاهی نیز بدون واسطه صورت می پذیرد. یکی از واسطه های الهام «ملایکه» هستند. نقطه مقابل الهام، القاء می باشد که از جانب شیطان صورت می پذیرد. تذکره الاولیاء، کتابی عرفانی در شرح احوال بزرگان اولیاء، نوشته شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری است. روش تحقیق این پژوهش، تحلیلی - توصیفی می باشد. چون موضوع این مقاله برای اولین بار ارایه می شود از این لحاظ حایز اهمیت است. درکتاب تذکره الاولیاء الهامات بیشتر از القایات بوده و اکثرا از طریق شنیداری صورت گرفته است. نویسندگان در این مقاله درصدد آن هستند که نمونه هایی از الهامات و القایات را از کتاب تذکره الاولیاء مورد بحث و بررسی قراردهند.