تاثیر آرژینین بر خصوصیات بیوشیمیایی میوه توت فرنگی رقم ’آلبیون‘ در شرایط کم محلول دهی

استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی در کشت هیدروپونیک، باعث هدر رفت کود و در نتیجه افزایش هزینه های تولید و همچنین افزایش زه آب گلخانه ای می شود. برای جبران تاثیر منفی کمبود آب و محلول غذایی، استفاده از ترکیباتی مانند آمینواسیدها (آرژینین) جهت افزایش کیفیت و کمیت محصول، می تواند موثر باشد. در این پژوهش تاثیر آرژینین با سه سطح (صفر، 100 و 200 میلی گرم بر لیتر آب) بر خصوصیات کمی و کیفی میوه توت فرنگی رقم ’آلبیون‘ در شرایط کم محلول دهی با دو سطح (140 و 180 میلی‎لیتر) در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، تیمار آرژینین روی صفات طعم میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، سفتی بافت میوه، آنتوسیانین کل، ویتامین ث، فنل، فلاونویید و ظرفیت آنتی اکسیدان کل اختلاف معنی دار نشان داد. بیشترین میزان مواد جامد محلول، طعم میوه و سفتی بافت میوه در تیمار آرژینین با غلظت 100 میلی گرم بر لیتر آب، در شرایط محلول دهی نرمال (180 میلی لیتر) ثبت شد. همچنین بیشترین میزان فنل و فلاونویید کل در تیمار آرژینین با غلظت 200 میلی گرم بر لیتر آب، در سطح محلول دهی نرمال مشاهده گردید. بیشترین میزان آنتوسیانین کل، ویتامین ث و ظرفیت آنتی اکسیدان کل، در تیمار آرژینین با غلظت 200 میلی گرم بر لیتر، در شرایط کم محلول دهی ملایم (140 میلی لیتر) ثبت شد. بطور کلی نتایج نشان داد که محلول پاشی آرژینین (200 میلی گرم بر لیتر) در شرایط محلول دهی نرمال و کم محلول دهی ملایم می تواند در بهبود کیفیت توت فرنگی های کشت شده در شرایط هیدروپونیک موثر واقع شود.