افزایش ماندگاری گل بریدنی ژربرا رقم ‘Rosalin’ با استفاده از نانوکامپوزیت ها به عنوان محلول نگهدارنده

ژربرا یکی از مهم ترین گل های شاخه بریده است که عمر گلجای کوتاهی دارد. مانند سایر گل های شاخه بریده، یکی از نگرانی های اصلی پس از برداشت این گل کاهش کیفیت آن است. کاربرد نانولوله‏های کربنی به عنوان محلول‏های نگهدارنده موجب افزایش جذب آب، تعادل روابط آبی و افزایش عمر گلجای گل‏های شاخه بریده می‎شود. تجمع، پراکندگی نامناسب و آبگریزی شدید از معایب نانولوله‏های کربنی است که مانع پراکنش مطلوب در محلول گلجای می‏شود. در این تحقیق برای افزایش پراکندگی نانولوله‏های کربنی چند دیواره از انواع پلیمرها (پلی وینیل پیرولیدون، پلی اتیلن گلیکول و سورفکتانت غیریونی تریتون ایکس 100) استفاده شد تا تاثیر آن‏ها در ماندگاری گل شاخه بریده ژربرا مورد بررسی قرار گیرد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل شاهد (آب مقطر)، نانولوله های کربنی عامل دار شده با پلی وینیل پیرولیدون (1 و 2 میلی‏گرم بر لیتر)، نانولوله های کربنی عامل دار شده با پلی اتیلن گلیکول (1 و 2 میلی‏گرم بر لیتر) و نانولوله های کربنی عامل دار شده با تریتون ایکس 100 (1 و 2 میلی‏گرم بر لیتر) به صورت تیمار کوتاه مدت (24 ساعت) بودند. در این آزمایش عمر گلجای، وزن تر نسبی گل، میزان جذب آب، محتوای نسبی آب گلبرگ و محتوای نسبی آب ساقه اندازه‏گیری شد. نتایج نشان داد که بیشترین عمر گلجای با 5/22 روز مربوط به تیمار نانولوله های کربنی عامل دار شده با تریتون ایکس 100 با غلظت 2 میلی‏گرم بر لیتر بود که ماندگاری گل‏ها را حدود 8 روز نسبت به شاهد افزایش داد. نانوکامپوزیت های موجود در محلول گلجای بر وزن تر نسبی و جذب آب ساقه های بریدنی تاثیر داشتند. در این مطالعه مشخص شد که جذب آب الگوی مشابه وزن تازه گل دارد و ظرفیت جذب آب ساقه به تدریج با گذشت زمان کاهش می یابد. بر اساس نتایج، تغییرات وزن تر و جذب آب در ساقه گل‏های تیمار شده با نانولوله های کربنی عامل دار شده با پلی اتیلن گلیکول با غلظت 1 میلی گرم بر لیتر کندتر بود. استفاده از نانولوله های کربنی عامل دار شده با تریتون ایکس 100 با غلظت 1 میلی گرم بر لیتر در محلول گلجای سبب شد تا محتوای نسبی آب گلبرگ و ساقه حفظ شود. تصویربرداری با میکروسکوپ الکترونی روبشی تایید کننده حرکت نانولوله‏ها به بخش‏های بالایی گل و جذب و جابجایی آن‏ها در ساقه گل بریدنی ژربرا بود. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که جمعیت باکتری در انتهای ساقه تیمار شاهد بیشتر از جمعیت باکتریایی انتهای ساقه گل های تیمار شده با نانوکامپوزت ها بود. نانولوله‏های کربنی چند دیواره همراه با پلی وینیل پیرولیدون، پلی اتیلن گلیکول و تریتون ایکس 100 ترکیبات موفقی در افزایش جذب آب، حفظ کیفیت و افزایش ماندگاری گل‏ شاخه بریده ژربرا بودند. بنابر نتایج این آزمایش، حذف موانع جریان آب در ساقه بریده به حفظ ماندگاری و تاخیر در پیری گل کمک می کند.