تحلیلی جامعه شناختی بر پیامدهای فرهنگی شیعیان مهاجر ایرانی به منطقه دکن هند (منطقه موردی: حکومت بهمنیان)
بهمنیان نخستین حکومت مستقل مسلمان در جنوب هند بودند که از سال 748 تا 934 هجری قمری بر این منطقه حکومت کردند . موسس این سلسله علاء الدین حسن کانگو یا بهمن شاه (748-759 قمری)بود .هیجده تن از اعضاء این خاندان بر دکن حکم می راندند که پایتخت هشت تن از آنان حسن آباد گلبرگه بود و پایتخت سلاطین دیگر این سلسله محمد آباد بیدر بود . تشکیل حکومت بهمنیان در دکن که از طرفی خود را از اعقاب پادشاهان ایران می دانستند و از طرف دیگر از همان روزهای نخست تشکیل حکومت خویش به حمایت بی دریغ از ایرانیان و سادات عراق و مکه و مدینه پرداختند، باعث شد که گروه کثیری از این مهاجران سرزمین دکن را بهترین ملجا و ماوای خویش بدانند و به صورت فردی و گروهی به این منطقه مهاجرت کنند . . یافته های پژوهش حاضر که با استفاده از منابع کتابخانه ای و با روش توصیفی _ تحلیلی انجام شده است . نشان می دهد که این مهاجرت ها باعث گسترش مذهب تشیع و موجب رواج فرهنگ و تمدن ایرانی _ اسلامی در دکن به خصوص دردوره حکومت بهمنیان شد .
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.