بررسی ویژگی های سیلاژ علوفه کینوآ

این آزمایش با هدف بررسی امکان تهیه سیلاژ از علوفه کینوآ (Chenopodium quinoa willd.) و تعیین ارزش غذایی و ویژگی های سیلاژ در قالب یک طرح آماری کاملا تصادفی با سه ژنوتیپ سجاما، تیتیکاکا و 12Q انجام شد. گیاه کامل در زمان خمیری شدن دانه ها برداشت و پس از خرد کردن در سیلوهای آزمایشگاهی با چهار تکرار سیلو شدند. پس از 60 روز سیلوها باز شدند و شاخص های ظاهری آن ها مورد بررسی قرار گرفت. از سیلاژها نمونه برداری شد و از نمونه ها برای تعیین غلظت ترکیبات شیمیایی و ویژگی هایی سیلویی استفاده گردید. نتایج نشان داد که طول دوره کاشت تا خمیری شدن دانه ها در هر سه ژنوتیپ در شرایط اقلیمی کرمان 60 روز بود. در سیلاژ ژنوتیپ های سجاما، تیتیکاکا و 12Q به ترتیب میزان ماده خشک 36/20، 99/22 و 21/22 درصد، غلظت پروتیین خام 50/13، 21/14 و 31/14 درصدبود. در ارزیابی ظاهری سیلاژها امتیاز کلی 75/16، 50/17 و 13/18 از امتیاز 20 به ترتیب برای ژنوتیپ های سجاما، تیتیکاکا و 12Q تعیین شد. سیلاژ علوفه کینوآ ظرفیت بافری بالایی داشت. از تخمیر سیلاژ علوفه ژنوتیپ های سجاما، تیتیکاکا و 12Q به ترتیب پتانسیل تولید گاز 31/41، 98/46 و 92/44 میلی لیتر به ازای هر 200 میلی گرم نمونه برآورد گردید. به طور کلی نتایج نشان داد که سیلاژ علوفه کینوآ از ارزش غذایی مناسبی برخوردار است و می تواند در تغذیه نشخوارکنندگان جایگزین مناسبی باشد، اما از نظر ترکیب شیمیایی و همچنین ویژگی هایی سیلویی بین ژنوتیپ های مختلف تفاوت های زیادی وجود دارد و برخی از ژنوتیپ ها از پتانسیل مناسبی برای سیلوشدن (سجاما) برخوردار نیستند و لازم است برای انتخاب ژنوتیپ های مناسب مطالعات بیشتری انجام شود.