مفهوم نور و اشراق در کتاب مقدس

هدف این پژوهش بررسی مفهوم نور و اشراق در کتاب مقدس می باشد. در بسیاری از سنت های غربی مفهوم «نور» و اصطلاحات مشابه آن (مانند «اشراق») به عنوان نمادی اساسی برای حکمت عمل می کرد. در غالب مدارک بنیادین سنت مسیحی، نور و نمادهای وابسته به آن را می یابیم که الگوهای اساسی اندیشه را شکل می دهند. بارزترین و مهم ترین سند اشراق در سنت مسیحی، فصل اول انجیل یوحنا می باشد، جایی که لوگوس به عنوان «نوری که همه انسان ها را روشن می کند» توصیف می شود. نتایج نشان می دهد در عهد عتیق، «لوگوس» یا «کلمه الله» عقل برتری است که روشنایی خود را بی واسطه از یهوه دریافت کرده است. عرفای یهودی بر این باورند که خداوند خود «نور» است و او همچنین به عنوان نور بی نهایت «عین سوف» شناخته می شود. در عهد جدید خداوند نور مطلق است، نوری که سرشار از حیات و زندگی است. عیسی خود را نور جهان می داند که پیروان او هم از این نور برخوردارند و ازاین رو کسانی که می خواهند فرزندان نور شوند باید به عیسی مسیح و نور اعتماد کنند