بررسی اثر ریسپریدون بر القاء وابستگی روانی و تعداد نورون های هیپوکامپ در موش های صحرایی نر بالغ

وابستگی روانی به مواد، تمایل به مصرف ماده یا چیزی که دارای اثرات لذت بخش بوده و تولید رضایت کند، می باشد مواد مختلفی باعث ایجاد این وابستگی می شوند. مطالعات قبلی تاثیر احتمالی ریسپریدون را بر سیستم پاداش مغزی و درگیری گیرنده های مختلف در ترجیح مکان شرطی شده (CPP) نشان می دهد.  بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ریسپریدون بر القاء وابستگی روانی و تعداد نورون های هیپوکامپ طراحی شد. برای این پژوهش از 40 موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی230-280 گرم استفاده شد. تزریق داخل صفاقی ریسپریدون با دوزهای 1، 2 و 4 میلی گرم/کیلوگرم انجام شد. در پایان آزمایشات هیپوکامپ حیوانات خارج و  توسط فرمالین تثبیت  و سپس برشگیری شده و پس از رنگ آمیزی، برای ارزیابی بافت شناسی و شمارش نورونی مورد استفاده قرار گرفتند.  نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز ریسپریدون با دوز 2 و 4 میلی گرم/کیلوگرم موجب افزایش معنی دار CPP می گردد (05/0 > p). همچنین در ارزیابی بافت شناسی، در همه گروه های ریسپریدون (1، 2 و 4 میلی گرم/کیلوگرم) تخریب نورونی مشاهده نشد. با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که ریسپریدون در دوزهای بالاتر ایجاد باعث افزایش ترجیح مکان شرطی و یادگیری و وابستگی می شود و در درمان مورد توجه قرار گیرد.