تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر برخی شاخص های میتوفاژی کبد رت های دیابتی نوع دو

اختلال در عملکرد میتوکندری با بیماری هایی مانند چاقی، سرطان و دیابت نوع دو مرتبط است. تمرینات ورزشی در بهبود آسیب میتوکندریایی و استرس اکسیداتیو نقش دارد. لذا، هدف این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا روی برخی شاخص های میتوفاژی بافت کبدی شامل: BNIP3 و  NIXرت های دیابتی نوع دو می باشد.

30 سر رت نر ویستار سه ماهه با دامنه وزنی (300-225 گرم) به طور تصادفی در سه گروه 10 سری شامل: کنترل سالم (C)، کنترل دیابتی (D) و دیابتی + تمرین (D+T) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل دویدن با شدت 90-85% سرعت بیشینه در 6 الی 12 وهله دو دقیقه ای؛ 5 روز در هفته به مدت هشت هفته بود. برای تعیین تغییرات بیان پروتیین های  BNIP3و NIX در بافت کبد رت ها از روش وسترن بلات استفاده شد. از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تحلیل داده ها استفاده گردید.

دیابت موجب افزایش غیر معنی دار پروتیین های (166/0 =P) BNIP3 و (140/0 =P) NIX گردید. تغییرات NIX در گروه دیابتی تمرین کرده در حدود 57 درصد کمتر از گروه کنترل دیابتی و در مقایسه با آن معنی دار بود (033/0=P).  در حالی که BNIP3 با وجود کاهش 37 درصدی، تغییر معنی داری نداشت (247/0 =P).

هشت هفته تمرین تناوبی شدید باعث کاهش قابل توجه در بیان برخی پروتیین های دخیل در میتوفاژی در گروه تمرینی شده است. با این حال، اظهار نظر قطعی در رابطه با این شاخص ها و نحوه تاثیرپذیری آن ها از شرایط مختلف منوط به انجام تحقیقات بیشتری می باشد.