اثر خطای شجره بر وراثت پذیری و صحت پیش بینی ارزش اصلاحی در صفات آستانه ای

تشکیل کامل ماتریس روابط خویشاوندی، یک اصل مهم برای دستیابی به نتایج قابل اعتماد در ارزیابی های ژنتیکی می باشد. دو نوع خطای شجره شامل ثبت اطلاعات ناصحیح و گم شدن اطلاعات ثبتی منجر به کاهش قابلیت مدل دام در روش های سنتی می شود. هدف از مطالعه حاضر، اثر سطوح مختلف نقص اطلاعات شجره شامل پدری، مادری و هر دو والدین پدری و مادری به طور همزمان بر مقدار وراثت‎پذیری، صحت ارزیابی و پیش بینی ارزش اصلاحی در صفات آستانه ای بود.

صفتی محدود به جنس با وراثت‎پذیری 0/05، 0/1 و 0/2 ایجاد شد. به منظور ایجاد فنوتیپ های آستانه ای صفت چندقلوزایی، 20 درصد از فنوتیپ های بالا دو و 80 درصد باقی مانده یک در نظر گرفته شد. نسبت های مختلفی از نقص شجره پدری صفر، 5، 10، 15 و20، نقص شجره مادری صفر، 5 و 10 و ترکیبی از هر دو نقص شجره پدری و مادری به طور همزمان ایجاد شد. یک مدل آستانه ای در نظر گرفته شد. وراثت‎پذیری، ارزش های اصلاحی و صحت ارزیابی با روش آماری بیز برآورد شد.

با معرفی سطوح مختلف نقص شجره به شجره کامل مقدار وراثتپذیری کاهش یافت. برای وراثت پذیری 05 / 0 ، 1 / 0 و 2 / 0 کمترین مقدار وراثتپ ذیری به دست آمده به ترتیب 018/ 0 ، 084/ 0 و 16/ 0 بود. در شجره کامل، کمترین و بیشترین مقدار صحت ارزیابی به ترتیب 375/ 0 05 / 0 = h2 و 521/ 0 2/ 0 = h2 بود. کمترین مقدار صحت ارزیابی برای وراثت پذیری 05/ 0 ، 1/ 0 و 2/ 0 به ترتیب 309/ 0 نقص شجره ی پدری 10 درصد و مادری 10 درصد، 353 / 0نقص شجره ی پدری 20 درصد و مادری 10 درصد و 459/ 0 نقص شجره ی پدری 5 درصد و مادری 10 درصدبود. همچنین معرفی نقص شجره در سطوح مختلف منجر به کاهش میانگین ارزش اصلاحی شد.

نتایج نشان داد، در مقایسه با نقص شجره ی پدری یا مادری به صورت مجزا، نقص شجره ی پدری و مادری به صورت تواما، برآورد ارزیابی های ژنتیکی را بیشتر کاهش می دهد.