بررسی مقایسه ای صندلی مدل زینی با دو نوع صندلی رایج در دندانپزشکی بر ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی و راحتی ادراک شده در دندان پزشکان

دندان پزشکان در حین کار اغلب مجبور به اتخاذ پوسچرهای نامناسب، نامتقارن و درعین حال استاتیک می گردند. این وضعیت اگر هر روز برای مدت طولانی ادامه داشته باشد منجر به وارد آمدن فشار بیش ازحد به عضلات و مفاصل درگیر شده و به ویژه در ناحیه گردن، شانه ها، پشت و کمر علایمی نظیر احساس درد و ناراحتی را به دنبال دارد. با توجه به اهمیت پیشگیری و درمان زودرس اختلالات عضلانی- اسکلتی در بین دندان پزشکان، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر سه نوع صندلی مورداستفاده در دندانپزشکی بر ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی و راحتی ادراک شده توسط دندان پزشکان در استفاده از هرکدام از صندلی ها، انجام گرفت.

پژوهش حاضر از نوع cross-sectional و شامل بررسی یک گروه 70 نفره از دندان پزشکان مرد شهر تهران می باشد. در این پژوهش سه صندلی(صندلی با نشیمن زینی(A)، صندلی Bو صندلی C) با هم مورد مقایسه قرار گرفتند. به منظور ارزیابی راحتی بدن، پرسشنامه ناراحتی وضعیتی Corlett  و Bishop مورداستفاده قرار گرفت. برای تعیین میزان ریسک اختلالات اسکلتی- عضلانی اندام فوقانی و ارزیابی پوسچر هر دندان پزشک، از روش RULA استفاده شد.

بیشترین میزان راحتی به ترتیب در صندلی مدل زینی (اختلاف میانگین شدت ناراحتی قبل و بعد از شیفت کاری در کل بدن=39/12)، صندلی رایج نوع سوم(04/13) و صندلی رایج نوع دوم (76/18) در سطح معناداری p<0.001 گزارش شده است. نتایج ارزیابی پوسچر دندان پزشکان نشان داد که نمره نهایی RULA از حداقل 3 تا حداکثر 7 در استفاده از سه نوع صندلی متفاوت است.

با توجه به نتایج مطالعه، میانگین شدت ناراحتی در کل بدن بعد از استفاده از صندلی مدل زینی، نسبت به حالت قبل از استفاده از آن به طور قابل توجهی نسبت به دو صندلی دیگر کاهش یافته است، که این امر نشان دهنده تاثیر مثبت استفاده از صندلی زینی در کاهش ناراحتی های اسکلتی عضلانی است. همچنین نتایج ارزیابی پوسچر نشان داد که استفاده از صندلی زینی نسبت به دو صندلی دیگر باعث بهبود و تسهیل شرایط کار می شود.