بررسی اثر مکمل یاری پروبیوتیک روی کودکان مبتلا به صرع مقاوم به درمان

صرع یک بیماری مزمن مغزی است و علاوه بر ویژگی های ژنتیکی بیمار، عوامل محیطی مانند اختلالات الکترولیتی در عود حملات تشنج، نقش دارند. متاسفانه، داروهای ضدتشنج نیز در یک سوم بیماران صرعی کارایی کافی ندارند. امروزه، پروبیوتیک ها به عنوان مکمل درمان بیماری های عصبی مورد توجه قرار گرفته اند. اگرچه تمرکز مطالعات پیشین روی خواص ضدالتهابی، آنتی اکسیدانی و اثرات متابولیکی پروبیوتیک ها بوده است، ولی احتمال می رود اثرات پروبیوتیک ها فراتر از این باشد.

این مطالعه با تعداد 9 بیمار مبتلا به صرع مقاوم به درمان، زیر 16 سال انجام شد. در فاز اول مطالعه، فرکانس صرع کودکان پایش شد و در فاز دوم به مدت 2 ماه مکمل پروبیوتیک برای آنان تجویز گردید. در ابتدا و انتهای فاز دوم، غلظت سرمی یون های سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم بیماران ارزیابی و توسط آزمون آماری تی زوجی مقایسه شد. فرکانس و شدت صرع، براساس مقیاس NHS3 و HASS نیز سنجش و توسط آزمون آماری ویلکاکسون مقایسه گردید.

تجویز دو ماهه مکمل پروبیوتیک به طرز معنی داری فرکانس صرع (0/005=P)، شدت صرع با مقیاس NHS3 (0/002=P) و شدت صرع با مقیاس HASS (0/0001>P) را کاهش داد. در مقابل، سطح سرمی سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم، قبل و بعد از تجویز پروبیوتیک تفاوت معنی داری نداشت.

مصرف پروبیوتیک می تواند با کاهش شدت و فرکانس صرع در بهبود علایم بالینی بیماران نقش داشته باشد، اما بر سطح سرمی الکترولیت ها موثر نیست؛ لذا مطالعات بیشتر برای بررسی مکانیسم اثرگذاری پروبیوتیک ها و علل موثر بر سطح سرمی الکترولیت ها در کودکان صرعی مقاوم به درمان، ضروری است.