مایع آمنیوتیک مکونیال و نتایج مادری و نوزادی

یکی از مشکلات عمده جنین، دفع محتویات روده جنین در کیسه مایع آمنیون یا مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم می باشد. اگر مدت زمان آغشته شدن مایع به مکونیوم طولانی باشد و یا اگر مکونیوم غلیظ باشد، خطرات جدی را برای مادر و جنین به دنبال دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع نوزادان متولد شده با مایع آمنیوتیک مکونیال و عوارض مادری و جنینی همراه آن انجام شد.

این مطالعه مقطعی در یک دوره 6 ماهه (آذر 1393 تا خرداد 1394) بر روی 1383 نفر از زنان با بارداری تک قلو و سن حاملگی بیشتر از 28 هفته که به علت شروع دردهای زایمان به بیمارستان ام البنین (س) مشهد مراجعه کرده بودند، انجام شد. اطلاعات مورد بررسی شامل: سن مادر، سن حاملگی، تعداد بارداری، روش زایمان، شرایط مایع آمنیوتیک، جنسیت نوزاد، آپگار نوزاد، ABG (گازومتری خون شریانی)، وزن هنگام تولد و نیاز به احیای نوزاد بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های آماری تی تست و کای اسکویر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

در مطالعه حاضر از 1383 مورد زایمان طبیعی، 114 مورد مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم داشتند (شیوع 2/8%). تعداد سزارین در گروه مکونیال غلیظ (26 مورد (3/43%)) نسبت به مکونیال رقیق (9 مورد (7/16%)) بیشتر بود (002/0=p). میزان ABG غیرنرمال در گروه مکونیال 10 مورد (7/8%) بود که 6 مورد (2/5%) در گروه دیسترس جنینی بود. میزان ABG غیرنرمال 8% بود که به طور معناداری در گروه مکونیال غلیظ بیشتر بود (002/0=p). آپگار کمتر از 7 در دقیقه اول در گروه مکونیال غلیظ بیشتر بود (01/0=p) و آپگار دقیقه 5 تفاوتی بین دو گروه نداشت. هیچ مورد از تشنج و مرگ نوزاد در دو گروه مشاهده نشد.

در این مطالعه شیوع مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم 2/8% بود. اگرچه میزان سزارین در گروه مکونیال غلیظ بیشتر بود، ولی میزان دیسترس جنینی در دو گروه مکونیال غلیظ و رقیق اختلاف معناداری نداشت. با توجه به عوارض سزارین در مادر، زایمان طبیعی می تواند یک روش انتخابی در این مادران باشد و سزارین محدود به موارد دیسترس جنینی و یا مکونیال غلیظ دور از زایمان باشد.