الگوی مدیریت سبز برای سازمان های دولتی ایران

مدیریت سبز این پدیده نوظهور، در تکامل نظریه های رشد و توسعه اقتصادی مبتنی بر توسعه پایدار وارد ادبیات مدیریت شد و امروزه به یکی از نگرانی های عمده در سازمان ها تبدیل شده است. هدف این مقاله ارایه الگوی مدیریت سبز برای سازمان های دولتی ایران و شناسایی ابعاد و مولفه های آن است. پرداختن به این موضوع به منظور کاهش هزینه ها، تغییر الگوی مصرف، تخصیص بهینه منابع و کاهش ضایعات درجهت بهبود محیط زیست حایزاهمیت است. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و غیراحتمالی با12 تن از مدیران و کارشناسان مدیریت سبز در سازمان محیط زیست شهر تهران ، اساتید دانشگاه و خبرگان سیاسی این حوزه مصاحبه های نیمه ساختار یافته به عمل آمد و به همراه 12متن حاوی نظرات آن ها در رسانه ها، با استفاده از نرم افزار MAXQDA   به روش تحلیل مضمون مورد تحلیل قرار گرفت. در نتیجه ی تحلیل داده ها 313کد غیرتکرای، مشتمل بر 31 مضمون پایه، 14مضمون سازمان دهنده و 3مضمون فراگیر شناسایی شدند. سنجش قابل اعتماد بودن یافته ها با استفاده از معیارهای چهارگانه گوبا و لینکلن تحقق یافت. نتایج پژوهش در قالب الگویی جامع و سه بعدی منطبق با مدل سه شاخگی شامل مضامین ساختاری (بعد مدیریتی)، مضامین محتوایی (بعدرفتاری) و مضامین زمینه ای (بعد محیطی) ارایه شده است. تفسیر و تحلیل داده های پژوهش نشان داد "بازتعریف ارزش ها و سیاستگذاری سبز از طریق گفتمان در حوزه آب، انرژی، تجهیزات و پسماند"، "پایبندی به مسیولیت اجتماعی سازمان با الهام از سبک مدیران عالی سازمان" و"توجه بیشتر به بعد اجتماعی و ارزشی جامعه" تسهیل کننده اجرای مدیریت سبز در سازمان های دولتی ایران خواهد بود.