اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر افسردگی، اضطراب و پرخاشگری کارکنان فوریت های پزشکی مبتلا به کرونا

با شیوع ویروس کرونا، کارکنان فوریت های پزشکی دچار مشکلات جسمی و روانی شده اند که نیاز به مداخلات درمانی داشتند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر افسردگی، اضطراب و پرخاشگری کارکنان فوریت های پزشکی مبتلا به کرونا انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کارکنان فوریت های پزشکی مبتلا به کرونا شهر مشهد در سال 1400 بود. 40 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی با روش قرعه کشی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. درمان مبتنی بر شفقت در قالب 8 جلسه 90 دقیقه ای و هفته ای یک بار برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت ننمودند. شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون و پس آزمون از نظرآزمون های افسردگی و اضطراب Zigmond و Smith (1983) و پرخاشگری Bassو Perry (1992) مورد سنجش قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس با نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.

طبق نتایج این پژوهش، درمان مبتنی بر شفقت بر افسردگی، اضطراب و پرخاشگری کارکنان فوریت های پزشکی مبتلا به کرونا تاثیر داشت (001/0 >P). براساس مجذور اتا این تاثیر بر افسردگی 44/0، اضطراب 39/0 و پرخاشگری 52/0 بود.

بنابراین پیشنهاد می گردد مشاوران و درمانگران از رویکرد درمان مبتنی بر شفقت در کاهش مشکلات روان شناختی کارکنان فوریت های پزشکی بویژه در شرایط بحران کرونا بهره ببرند.