تاب آوری در برابر سیلاب در اثر تغییرات اقلیمی در طرح های توسعه

تغییرات اقلیمی مانند سیل و خشکسالی و افزایش شهرنشینی و زیرساخت های ضعیف، چالش های بزرگی در مدیریت شهرها ایجاد کرده و آسیب پذیری را در ابعاد مختلف محقق می کند. اگرچه چهار دهه از تهیه و اجرای طرح های شهری می گذرد اما در عمل موفقیت چندانی حاصل نشده است؛ در این راستا پژوهش حاضر با ارایه الگو جهت تاب آور کردن طرح های توسعه محلی، شهری و منطقه ای انجام شده است.

این پژوهش با بررسی شاخص های تاب آوری، عوامل و راهکارهای کاهش تلفات سیل را با روش دلفی و نظر 16 نفر از متخصصان، شناسایی کرده و در برنامه های توسعه محلی، شهری و منطقه ای گنجانده و در نهایت به مدل پیشنهادی رسیده است که تاب آوری را برای طرح های توسعه در اولویت قرار می دهد.

تغییرات آب و هوا، کارابری اراضی و رعایت حریم رود و مشارکت به عنوان شاخص های مهم در پژوهش شناسایی شده است. هم چنین، انصاف، بهره وری، خلاقیت، سازماندهی، سازگاری، چابکی، همکاری، اتصال، استقلال، ظرفیت پیش بینی، تنوع، افزونگی، ظرفیت هماهنگی ، منابع ، انعطاف پذیری، ثبات، نیرومندی با چهار بعد تاب آوری شهری، برای نشان دادن رابطه بین توانایی ها و ویژگی های تاب آوری یک شهر است.

لزوم تهیه برنامه مراقبت و نگهداری از زیرساخت های موجود با فازهای زمان بندی مشخص، ایجاد ارتباط بین سازمانی دستگاه ها و سازمان های مختلف برای همکاری و تعامل چندجانبه در برنامه تاسیسات حفاظتی شهرها، نظارت بر حسن اجرای قوانین مربوط به حرایم استحفاظی و تاکید بر مشارکت های مردمی، از الزامات برنامه ریزی طرح های توسعه با رویکرد تاب آوری است.