بررسی ارتباط شادکامی و خودکارآمدی با تعارض کار- خانواده در پرستاران

پرستاران به واسطه ی مسیولیت های متعدد حرفه ای و خانوادگی در معرض تعارض کار - خانواده قرار دارند که پیامدهای منفی زیادی بر زندگی آنان خواهد داشت . بررسی عوامل مرتبط با آن جهت برنامه ریزی های مناسب از اولویت های مدیران پرستاری است . مطالعه ی حاضر با هدف تعیین ارتباط شادکامی و خودکارآمدی با تعارض کار- خانواده در پرستاران بیمارستان های آموزشی بیرجند انجام شده است.

مطالعه ی حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی از نوع همبستگی بود که جامعه مورد مطالعه آن پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی بیرجند در نیمه دوم سال 1399 بودند . 160 نفر از پرستاران واجد شرایط از طریق نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند . جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک پرستاران، شادکامی آکسفورد، خودکارآمدی عمومی شرر و تعارض کار- خانواده کارلسون استفاده شد . داده ها با نرم افزار آماریSPSS نسخه ی19 و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند .

در کل، 1/78% نمونه های مورد پژوهش زن،4/89% متاهل،8/88% کارشناسی با میانگین سنی55/5±69/35سال بودند . میانگین کل شادکامی (13/8 ± 51/37) در حد متوسط رو به پایین، خودکارآمدی (59/4±11/46) در حد متوسط و تعارض کار- خانواده (52/5 ±72/43) درحد متوسط بود . نتایج نشان داد که شادکامی و خودکارآمدی با تعارض کار- خانواده در پرستاران رابطه ی معنی دار و معکوس دارد ((001/0>p, 39/0=r) و (001/0>p, 26/0=r)).

یافته های پژوهش حاضر نشان داد که خودکارآمدی و شادکامی پرستاران بر میزان تعارض کار - خانواده ی آنان موثر بوده و می توان گفت که با افزایش خودکارآمدی و شادکامی پرستاران، میزان تعارض کار - خانواده ی آنان کاهش می یابد. لذا پیشنهاد می شود که با ارتقای خودکارآمدی و شادکامی پرستاران، زمینه کاهش عوارض تعارض کار - خانواده ی آنان را فراهم نمود .