تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا بر بیماران تنفسی: یک مقاله مروری

مقدمه و اهداف :

تمرین ورزشی یک مداخله مهم در توان بخشی ریوی افراد با بیماری های تنفسی مزمن است. ورزش در شدت های بالا برای این بیماران چالش برانگیز است. به همین دلیل، تمرینات تناوبی به عنوان یک گزینه مناسب برای بهینه سازی بار قابل تحمل در طول تمرین ، توجه زیادی را به خود اختصاص داده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرات تمرینات تناوبی شدت بالا بر حداکثر توان، حداکثر اکسیژن مصرفی، ظرفیت عملکردی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در افراد با بیماری مزمن ریوی است.

مواد و روش ها:

 از پایگاه های اطلاعاتی گوگل اسکالر، پابمد و ساینس دایرکت مطالعات مرتبط جمع آوری و بررسی شدند.

یافته ها:

 14 مطالعه کارآزمایی بالینی براساس موضوع تحقیق یافت شد. در افراد با بیماری انسداد مزمن ریوی تمرینات تناوبی شدت بالا و تمرینات تداومی باعث بهبودی های چشمگیری در حداکثر توان، حداکثر اکسیژن مصرفی، فاصله طی شده در تست 6 دقیقه راه رفتن یا 12 دقیقه راه رفتن و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت شدند و بین 2 گروه تفاوت معناداری یافت نشد و گروه تمرینات تناوبی شدت بالا در مقایسه با گروه بدون تمرین، باعث ایجاد تغییرات معنادار بزرگتری شدند. مطالعات اندکی تاثیرات تمرین تناوبی شدت بالا را در افراد سیستیک فیبروزیس بررسی کرده است و در مطالعات انجام شده نتایج متفاوت بودند. در افراد غیرسیستیک فیبروزیس برونشکتازی، بیماری بینابینی ریوی مطالعه ایی که تمرینات تناوبی شدت بالا را با تمرینات تداومی یا مراقبت های عادی مقایسه کرده باشند، یافت نشد.

نتیجه گیری:

 نتایج مطالعات در بیماران با بیماری انسداد مزمن ریوی تاییدکننده تاثیرات مثبت تمرین تناوبی بر ظرفیت ورزش، تناسب قلبی ریوی، ظرفیت عملکردی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت است. در سایر بیماری های تنفسی به مطالعات بیشتری برای بررسی تاثیرات تمرین تناوبی نیاز است.