بررسی ارتباط عوامل فیزیکی و معماری فضاهای آموزشی درمانی توان بخشی با کیفیت خدمات توان بخشی در کودکان با اختلال اوتیسم از دیدگاه کاردرمانگران و والدین آن ها

مقدمه و اهداف :

اختلال اوتیسم یک اختلال شایع در میان کودکان است که در آن عوامل فیزیکی و معماری محیط های درمانی می تواند در کیفیت توان بخشی موثر واقع شود. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط عوامل فیزیکی و معماری فضاهای درمانی و آموزشی توان بخشی اختلال اوتیسم بود. 

مواد و روش ها :

پژوهش مشاهده ای تحلیلی حاضر از نوع مقطعی بود. در این مطالعه، از پرسش نامه استاندارد مینه سوتا جهت بررسی رضایت شغلی کارکنان، از پرسش نامه استاندارد نیم رخ حسی 2 (فرم کوتاه) برای مشخص شدن الگوی عملکرد حسی کودکان اوتیسم 3 تا 14 ساله و از پرسش نامه محقق ساخته سنجش کیفیت معماری برای بررسی کیفیت معماری فضای فیزیکی، معماری داخلی و امکانات استاندارد فضای آموزشی و درمانی استفاده شد. در این پژوهش مقطعی، 32 نفر از کاردرمانگران مراکز درمانی دانشگاهی و بیمارستانی، مراکز بهزیستی، کلینیک های خصوصی و 50 نفر از والدین کودکان با اختلال اوتیسم به عنوان گروه نمونه دردسترس مشارکت کردند. برای بررسی ارتباط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. 

یافته ها :

یافته های حاصل از بررسی جامعه آماری نشان می دهد که بین متغیرهای مورد بررسی در گروه های جست وجو-حسی، اجتناب-حسی، حساسیت-حسی و ثبت-حسی (از تحلیل مربوط به نیم رخ حسی) و بهبود کیفیت توان بخشی کودکان با اختلال اوتیسم ارتباط معناداری وجود داشت (0/05>P). 

نتیجه گیری:

 باتوجه به یافته های این پژوهش فاکتورهای رضایت شغلی و فیزیکی، پردازشی-حسی و سنجش کیفیت معماری در طراحی فضاهای درمانی-آموزشی مراکز توان بخشی کودکان با اختلال اوتیسم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بهره گیری از عوامل مورد بررسی این تحقیق، نه تنها در روند درمان این افراد تاثیر مثبت خواهد داشت، بلکه موجبات افزایش رضایت شغلی کاردرمانگران شاغل در مراکز توان بخشی با اختلال اوتیسم را نیز درپی خواهد داشت.