مقایسه اثربخشی مدل مبتنی بر انگیزه پیشرفت و آموزش مهارت های اجتماعی بر خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری

هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی مدل مبتنی بر انگیزه پیشرفت و آموزش مهارت های اجتماعی بر خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری بود. روش پژوهش حاضر، آزمایشی با طرح پیش- آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان ثبت نام شده در مرکز ناتوانی های یادگیری آموزش و پرورش شهر اردبیل در سال تحصیلی 1401 بود از این میان تعداد 45 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در سه گروه آزمایشی و گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند (در هر گروه 15 نفر) انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکس و مورگان (1999) بود. فرآیند اجرا مدل مبتنی بر انگیزه پیشرفت به مدت 5 جلسه و مهارت های اجتماعی 8 جلسه پرداختند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 و آزمون کوواریانس تک متغیره تجزیه وتحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بعد از کنترل اثرات پیشآزمون، تفاوت آماری معنیداری بین میانگین نمرات سه گروه آزمایش و کنترل، در نمره کل متغیر خودکارآمدی تحصیلی (640/51=F) وجود دارد. بنابراین، آموزش مهارت های اجتماعی و مدل مبتنی بر انگیزش پیشرفت می تواند تاثیر مثبتی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری داشته باشد.