استرس شغلی و تاثیر آن بر رفتارهای نا‎ایمن در کارکنان آتش‎نشانی

 حرفه آتش‎نشانی یکی از پرمخاطره‎ترین مشاغل به حساب می آید. استرس شغلی به عنوان عامل تاثیرگذار در افزایش خطر مشکلات روانی و جسمانی در محیط کار شناخته شده است. لذا هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط استرس شغلی با رفتار نا‎ایمن کارکنان آتش‎نشانی می باشد.

 پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی بود که در سال 1398 در بین کارکنان یکی از مناطق آتش‎نشانی شهر تهران انجام گرفت. تعداد 62 نفر با استفاده از نمونه‎گیری تصادفی ساده به عنوان عناصر نمونه آماری انتخاب شدند. جهت ارزیابی شیوع رفتار نا‎ایمن و وضعیت استرس شغلی به ترتیب از یک چک لیست محقق ساخته و پرسشنامه استرس شغلی سازمان اجرایی ایمنی و بهداشت انگلستان استفاده گردید و آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و توسط آزمون های t- test مستقل و همبستگی پیر‎سن‎ انجام گرفت.

 بیشترین رفتار نا‎ایمن مربوط به عدم استفاده از دستگاه تنفسی در حریق‎های کوچک بود. کمترین و بیشترین میزان استرس شغلی مربوط به بعد ارتباط و تقاضا به‎ترتیب برابر 8.83 و22.58 بود و میزان کل استرس شغلی برابر 107.29 بود. ارتباط معناداری بین رفتار نا‎ایمن و ابعاد استرس شغلی مشاهده نگردید.

میانگین نمره استرس شغلی در کلیه افراد مورد بررسی بالا بود. عدم استفاده از شلوار و آور‎کت حریق و عدم استفاده از تجربیات همکاران در زمان حریق و حادثه جزء رفتارهای نا‎ایمن کارکنان آتش نشانی بودند، لذا مدیریت باید آموزش‎ها و تمهیدات لازم را برای اصلاح این رفتارهای نا‎ایمن برای کارکنان آتش‎نشانی اتخاذ نماید.