اثر عصاره هیدروالکلی گل محمدی بر تغییرات بافتی هیپوکمپ موش صحرایی در مدل صرع القاء شده با اسید کاینیک

صرع لوب گیجگاهی با تحلیل رفتن نورون های هیپوکمپ و جوانه زدن فیبرهای خزه ای ناحیه دندانه ای همراه است. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره هیدروالکلی گل محمدی بر تغییرات بافتی هیپوکمپ موش صحرایی در مدل صرع القاء شده با اسید کاینیک انجام شد.

این مطالعه تجربی روی 28 سر موش صحرایی نر سفید نژاد ویستار در محدوده وزنی 185 تا 225 گرم انجام شد. موش های صحرایی به 4 گروه 7 تایی شامل گروه های شم، شم تحت تیمار با عصاره هیدروالکلی گل محمدی، صرعی (اسید کاینیک) و صرعی پیش تیمار شده با عصاره هیدروالکلی گل محمدی تقسیم شدند. برای صرعی نمودن حیوانات از تزریق داخل هیپوکمپی و یک طرفه اسید کاینیک به میزان 0.8 میکروگرم به ازای هر موش استفاده شد. موش های صحرایی، گل محمدی را به میزان 500 میلی گرم بر کیلوگرم از راه داخل صفاقی، روزانه و به مدت یک هفته تا زمان جراحی دریافت کردند. پنج هفته بعد از جراحی، روش های رنگ آمیزی تیونین و تیم در مورد برش های هیپوکمپ انجام شد.

القای صرع با اسید کاینیک با یک رفتار تشنجی بارز همراه بود و پیش تیمار با عصاره هیدروالکلی گل محمدی موجب کاهش معنی دار شدت حملات تشنجی گردید (P<0.05). تراکم نورون ها در ناحیه CA3 هیپوکمپ در گروه اسید کاینیک کاهش معنی دار در مقایسه با گروه شم نشان داد (P<0.05). پیش تیمار با عصاره هیدروالکلی گل محمدی موجب افزایش معنی دار نورون های این ناحیه در مقایسه با گروه اسیدکاینیک گردید (P<0.05). از نظر شدت جوانه زدن فیبرهای خزه ای در موش های صرعی، یک افزایش معنی دار نسبت به گروه شم مشاهده شد (P<0.05) و پیش تیمار با عصاره هیدروالکلی گل محمدی موجب کاهش معنی دار آن گردید (P<0.05).

پیش تیمار با عصاره هیدروالکلی گل محمدی موجب بهبود رفتار تشنجی و حفاظت نورون های ناحیه CA3 هیپوکمپ و کاهش شدت جوانه زدن در ناحیه دندانه ای هیپوکمپ در مدل تجربی صرع لوب گیجگاهی القا شده با اسید کاینیک گردید.