اثر شش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر میزان پروتئین فسفریله mTOR و ویژگی های توصیفی در عضلات چهارسر رانی موش های صحرایی سالم

شناخت سازوکارهای پیام رسانی سلولی درگیر در فرایند هایپرتروفی عضلانی یکی از چالش های علمی به حساب می آید. mTOR (Mammalian target of rapamycin) یا «هدف پستانداران راپامایسین» یکی از عوامل تنظیم کننده در این فرایند است که از طریق فسفریله شدن سنتز پروتیین در عضله اسکلتی را افزایش می دهد. این مطالعه به منظور تعیین اثر شش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر پروتیین فسفریله mTOR در عضلات چهارسررانی موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار انجام شد.

این مطالعه تجربی روی 16 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با سن شش هفته و میانگین وزن 190.93±4.97 گرم انجام شد. حیوانات به صورت تصادفی به دو گروه 8 تایی کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین، شش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر روی نوارگردان انجام دادند. به طوری که 5 جلسه در هفته، افزایش بار در طول شش هفته از 6 تکرار اینتروال 30 متر در دقیقه 30 ثانیه ای در جلسات اول به یازده تکرار اینتروال 35 متر در دقیقه 30 ثانیه ای در پایان هفته ششم با فواصل استراحتی میان تناوب ها با سرعت 13 متر بر دقیقه به مدت 60 ثانیه انجام شد. گروه کنترل هیچگونه تمرینی نداشتند. موش ها بیهوش شدند و سپس عضله چهارسررانی بخش بیرونی استخراج گردید. سطح پروتیین فسفریله mTOR در عضله چهار سر رانی با روش ایمنوهیستوشیمی سنجیده شد.

تمرین تناوبی با شدت بالا موجب افزایش آماری معنی دار میزان پروتیین mTOR  فسفریله در عضلات چهارسر رانی گروه تجربی نسبت به گروه کنترل گردید (P<0.05).

فعالیت اینتروال می تواند از طریق mTOR بر روی هایپرتروفی عضلانی اثر مثبتی داشته باشد.