تاثیر نظریه های خوداگاهی ماشین ها بر بازنمایی هوش مصنوعی در فیلم ها و سریال ها: مورد مطالعاتی فیلم اکس -ماشینا، سریال دنیای غرب و مینی سریال دوز

با ورود سینما به عصر دیجیتال، این هنر به بهترین رسانه برای بازنمایی پیشرفت فناوری درزمینه های مختلف بدل شد. بسیاری از فیلم های علمی- تخیلی با موضوع ماشین ها و ربات ها شکل واقع گرایانه تری به خود گرفته و بخش علمی این نوع فیلم ها بر بخش تخیلی آن غالب شده است. یکی از اتفاقات کلیدی ژانر علمی- تخیلی که دستخوش این تحول شد، رابطه انسان و ماشین در این ژانر است. هم زمان پیشرفت دانشمندان در خودآگاه کردن هوش مصنوعی، ساختار زیستی آن ها را به انسان بسیار نزدیک کرد. بسیاری از ویژگی های بیولوژی و شناختی بشر چه ابژکتیو و چه سوبژکتیو برای ماشین ها به شکل مصنوعی شبیه سازی شده و یا به شکل الگوریتم (پیش از رسیدن به خودآگاهی کامل) برای آن ها وضع شده است. نتیجه این اتفاق در بازنمایی تقابل ماشین- انسان در سینما مشهود است. تقابل و جنگ میان ماشین ها و انسان برای بقا، رفته رفته جای خود را به جنگ سرد برای اگزیستانس و یا دوستی و روابط عاطفی داد. اگر هوش مصنوعی و ماشین های هوشمند در گذشته رقیبی برای زندگی هوشمندانه بشر تلقی می شدند، در سناریوهای آینده نگر، نظریه های دانشمندان هوش مصنوعی، برنامه های اقتصادی سرمایه گذاران دنیای فناوری و نیز تخیل نویسندگان و فیلم سازها، نزدیک ترین رقیب در زندگی زیبایی شناسی بشر تلقی می شوند. در پژوهش حاضر از روش توصیفی- تحلیلی با بررسی نظریه های پژوهش گران آینده نگر در حیطه هوش مصنوعی و نیز سناریوهای پیش بینی شده توسط دانشمندان و بازنمایی شده در سه اثر «دنیای غرب»، «اکس ماشینا» و «دوز»، تاثیرات نظریات خودآگاهی ماشین ها بر بازنمایی تقابل وجودی انسان- ماشین مشخص شده و این نتیجه دریافت می شود که احاطه ی هوش مصنوعی در تولیدات فیلم ها و سریال ها می تواند داستان ها و تصاویر را در اختیار آن ها قرار داده و بر حس زیبایی شناسی و عواطف مخاطبان نیز تاثیر بگذارد. این تاثیرگذاری هرچند در ابتدا در فیلم های علمی- تخیلی و مخاطبان آن ها مشهود بوده، امروزه وارد ژانرهای دیگر سینمایی نیز شده است.