بررسی تاثیر روش تدریس ایفای نقش بر رشد ذهنی و کلامی دانش آموزان مقطع ابتدایی

امروزه انتقال فرهنگ و تجربه به نسل جدید تنها هدف تعلیم و تربیت نیست؛ بلکه ایجاد تغییرات مطلوب در نگرش ها شناخت ها و در نهایت رفتار انسان ها را رسالت نظام های آموزشی دانسته اند. از جمله روش های فعالی که امروزه توجه صاحب نظران تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است، روش تدریس ایفای نقش است . روش تدریس ایفای نقش، فعالیت هایی را در بر می گیرد که دانش آموزان را تا پای واقعیت یا آنچه هست پیش می برد و در واقع پلی است بین حرف و عمل. روش تدریس ایفای نقش سبب فراگیری مهارتهای نوین، تحریک خلاقیت، بهبود ارتباطات و... می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روش تدریس ایفای نقش بر رشد ذهنی و کلامی دانش آموزان مقطع ابتدایی و به روش توصیفی و از نوع تحلیل محتوا انجام شده است . نتایج پژوهش حاکی از آن است که نمایش، ابزاری چند حسی است که مهارتهای اندیشیدن، گوش کردن و صحبت کردن را با هم ترکیب میکند ونیز در درک دانش آموزان از مفاهیم گوناگون، تجربه های به یادماندنی و کمک به حل مسایل و مشکلات موثر می باشد . بیان دیالوگ های نقش و خواندن شعر و سرود در زمان ایفای نقش ها در نمایش منجر به رشد مهارت های ذهنی و کلامی دانش آموزان می شود .