طراحی الگوی آسیب شناسی رسانه های اجتماعی مجازی بر اساس گسترش ریسک پذیری جنسی و مدیریت بدن در نوجوانان

هدف ازپژوهش حاضرطراحی الگوی آسیب شناسی رسانه های اجتماعی مجازی بر اساس گسترش ریسک پذیری جنسی ومدیریت بدن درنوجوانان می باشد.

روش پژوهش رویکردی ترکیبی ازروش های کیفی وکمی (آمیخته) ازنوع اکتشافی می باشد. جامعه آماری خبرگان وکلیه نوجوانان 15تا19 ساله شهرقوچان که دراینستاگرام حساب کاربری داشته واز اینستاگرام استفاده کرده می باشدکه جهت نمونه گیری برای خبرگان باروش نمونه گیری غیراحتمالی ازنوع هدفمندوگلوله برفی 30 نفرو برای کلیه نوجوانان روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 313 نفر انتخاب شدند.ابزارپژوهش شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته مشتمل بر 40 سوال وپرسشنامه چندماده ای محقق ساخته که ازسوالات و پاسخ های مصاحبه استخراج شد می باشد. روایی پرسشنامه با استفاده ازتحلیل عامل مورد تایید و پایایی آن مناسب گزارش شد.

یافته ها با آزمون های تحلیل عاملی تاییدی،t  مستقل و آنالیز واریانس یک راهه برای مقایسه اطلاعات دموگرافیک آزمودنیها تجزیه و تحلیل شدند. نتایح نشان داد که با توجه به نتایج آزمون فریدمن مقدار خی دو در سطح  معنادار نشان دادوبیانگر این است میزان میانگین هریک از ابعادومولفه های مکنون رسانه های اجتماعی مجازی (اینستاگرام) بر اساس گسترش ریسک پذیری جنسی درنوجوانان متفاوت می باشد. رتبه بندی یا اولویت بندی هریک ازشاخص هانشانگراین است که تغییر ارزشها و باورهای انسانی وگرایش به جنس مخالف دارای بیشترین میانگین می باشد و آگاه کردن والدین دارای کمترین میانگین می باشد.

درنهایت یافته هانشان دادکه بین کاربران اینستاگرام از لحاظ ریسک پذیری جنسی ومدیریت بدن تفاوت معنی داری وجودداشت. بدین ترتیب که وضعیت ریسک پذیری جنسی زن ومردومدیریت بدن زن ومردبه لحاظ آماری تفاوت معناداری داشتند ومیانگین ریسک پذیری جنسی ومدیریت بدن کاربران اینستاگرام زنان بیشتر ازمردان بود.