اثربخشی آموزش متمرکز بر شفقت بر انعطاف پذیری شناختی، صمیمیت و کیفیت روابط زناشویی زنان دارای تعارضات زناشویی

این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش متمرکز بر شفقت بر انعطاف پذیری شناختی، صمیمیت و کیفیت روابط زناشویی زنان دارای تعارضات زناشویی انجام شد.

روش پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش زنان دارای تعارضات زناشویی بودند که 30 نفر از آنها به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش 8 جلسه (هفته ای یک بار) فنون شفقت به خود را بر اساس بسته آموزشی گیلبرت آموزش دیدند و گروه کنترل آموزشی در این زمینه دریافت نکردند. در این پژوهش از پرسشنامه های تعارضات زناشویی (کانزاس،1985) ، انعطاف پذیری شناختی (دنیس و وندروال،2010) ، صمیمیت (واکر و تامسون،1983) و کیفیت روابط زناشویی (باسبی و دیگران،1995) استفاده شد.

یافته ها نشان داد که آموزش متمرکز بر شفقت بر انعطاف پذیری شناختی، صمیمیت و کیفیت روابط زناشویی در زنان دارای تعارضات زناشویی تاثیر معنادار داشته است (001/0>P).

آموزش متمرکز بر شفقت می تواند نقش موثری در افزایش انعطاف پذیری شناختی، صمیمیت و کیفیت روابط زناشویی در زنان دارای تعارضات زناشویی داشته باشد.