تبیین تجارب پرستاران بخش مراقبت ویژه از دیسترس اخلاقیدر همه گیری کوید-19

پرستاران به عنوان ارایه دهنده مستقیم و مداوم خدمت به  بیمار، بیش از سایر گروه ها در محیط کاری با انواع گوناگونی از تنش های روانی رو به رو هستند. در این بین حضور دیسترس اخلاقی در بخش های مراقبت ویژه بسیار چشمگیرتر است. لذا این مطالعه با هدف تبیین تجارب دیسترس اخلاقی پرستارانی که در مراکز مراقبت ویژه از بیماران کوید-19 مراقبت می کردند، طراحی شد.

پژوهش حاضر یک پژوهش کیفی و از نوع تحلیل محتوا قراردادی است که در سال 1400-1399 انجام شد. جامعه پژوهش، پرستاران بخش های مراقبت های ویژه کرونا بودند که به صورت مبتنی بر هدف از بیمارستان های آموزشی استان مازندران انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، مصاحبه عمیق با سوالات نیمه ساختاریافته بود. جهت تحلیل داده ها از رویکرد کیفی گرانهیم و لوندمن استفاده شد. صحت و استحکام مطالعه توسط معیارهای پیشنهادی گوبا و لینکلن بررسی شد.

در این مطالعه با 14 پرستار(4 مرد و 10 زن) با محدوده سنی 25 تا 48 سال مصاحبه شد. یافته های مطالعه شامل سه طبقه اصلی و هشت زیر طبقه شامل آزردگی متعدد (تنش های روانی جسمی پرستار، اثرات منفی بر روابط خانوادگی و دوستان، اثرات منفی بر کار حرفه ای)، فشارکاری پرستاری (شرایط سخت بیمار و همراه، سختی و تنش کاری، ضعف مدیریت در اداره شرایط) و ماندگاری و انطباق (خودحفاظتی پرستار، کنارآمدن پرستار با شرایط سخت) بود.

براساس یافته های مطالعه پرستاران باید تشویق به بیان احساسات خود شوند، تا از طریق آن بتوانند بین دشواری تصمیمات اخلاقی و برآوردن نیاز بیمار و مدیریت احساسات خود تعادلی برقرار کنند.