معرفی، روش های ساخت و کاربرد نانوفلاورهای هیبریدی آلی-غیرآلی در علوم زیستی

نانوفلاورهای هیبریدی آلی-غیرآلی با شکل فضایی شبه گل، نانوساختارهای جدیدی هستند که از دو جزء آلی و غیرآلی تشکیل می شوند. به طورکلی، جزء آلی نانوفلاورهای هیبریدی عموما از پروتیین ها، DNA، RNA، عصاره ها و متابولیت های گیاهی و پلیمرهای طبیعی و جزء غیرآلی از فسفات فلزات مختلف از قبیل مس، کلسیم، منگنز، آهن، روی، کبالت، کادمیم، آلومینیوم، نقره، طلا و غیره می باشد. تاکنون 5 روش حایز توجه برای تهیه آن ها شامل مینرالیزاسیون زیستی، سونیکاسیون سریع، روش دومرحله ای، تنش برشی و روش تغلیظ کردن معرفی شده است. این نانوساختارها به کاربردهای نویدبخش متعددی در حیطه هایی از قبیل تثبیت آنزیم ها و مولکول های زیستی، کاتالیز زیستی واکنش های شیمیایی، زیست پالایی، حسگرهای زیستی الکتروشیمیایی، حامل های دارو و ژن، تشخیص بیماری های مختلف، نورگرمادرمانی و غیره دست یافته اند و در یک دهه اخیر تحقیقات زیادی پیرامون آن ها انجام گرفته است. پایگاه های اطلاعاتی شاملGoogle Scholar ،Scopus ،ScienceDirect  و  Springerبا استفاده از واژه های کلیدی نانوساختار هیبریدی، نانوفلاور، علوم زیستی و کاتالیزور زیستی برای یافتن مقالات مرتبط مورد جستجو قرار گرفت. مطالعه این نانوکریستال های هیبریدی آلی-غیرآلی ممکن است به ایجاد راه حل های خلاقانه جدیدی در زمینه های به کارگیری موثر سیستم های آنزیمی، توسعه سریع نانوموادزیستی و صنایع بیوتکنولوژی منجرشود. مقاله مروری حاضر، انواع مختلف نانوفلاورهای هیبریدی، روش های ساخت، ویژگی های ساختاری و همچنین کاربردهای آن ها در علوم زیستی مورد بررسی قرار داده است.