تحلیل و ارزیابی میزان تاب آوری شهری با رویکرد توسعه پایدار شهری؛ مورد مطالعه: شهر گرگان

شهرها به واسطه تغییر و پویایی دایمی شان همواره در معرض خطرات و آسیب های جدی خواهندبود که نیازمند وجود روش ها و الگوهای مناسبی برای مواجهه و مدیریت این سوانح هستند. در واقع شهرها نیازمند رسیدن به سطحی تاب آور در ابعاد مختلف خود هستند. تاب آوری در مطالعات شهری و منطقه ای به دنبال کاهش آسیب های شهری مطرح شده است. شهرهای تاب آور از طریق تعمیق درک ما از وضعیت موجود و حرکت به سمت راهکارهای پایدارتر می توانند نقطه شروع مناسبی فراهم کنند. ازاین رو پژوهش حاضر با هدف شناخت و بررسی وضع موجود تاب آوری کالبدی در نواحی (8) گانه شهر گرگان از (12) شاخص استفاده کرده است.

روش پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و برای وزن دهی به شاخص های پژوهش از تکنیک «آنتروپی شانون» و برای ارزیابی و اولویت بندی تاب آوری هر یک از نواحی از لحاظ شاخص های تاب آوری کالبدی شهری، از تکنیک تصمیم گیری چندمعیاره ارزیابی تولید وزنی تجمعی استفاده شده است.

نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که از بین (8) ناحیه شهری، ناحیه یک با ضریب اولویت (549/0) در رتبه نخست از لحاظ شاخص های تاب آوری شهری، ناحیه دو با ضریب اولویت (260/0) در مرتبه دوم، ناحیه چهار با امتیاز (250/0) در مرتبه سوم، ناحیه هفت با ضریب اولویت (207/0)، ناحیه سه با ضریب اولویت (238/0)، ناحیه شش با ضریب اولویت (228/0)، ناحیه هشت با ضریب اولویت (207/0) و ناحیه پنج با ضریب اولویت (198/0)، به ترتیب در رتبه چهارم تا هشتم از لحاظ شاخص های تاب آوری شهری قرار دارند.

یافته موید این امر است شهر گرگان از لحاظ شاخص های تاب آوری شهری در وضعیت ناپایدار قرارگرفته و این امر توجه جدی مسیولان و مدیران شهری گرگان را برای بهبود وضعیت می طلبد.