بررسی ارتباط میزان بیان ژن COX-2 باعلائم کلینیکوپاتولوژیک و پیش آگهی در بیماران مبتلا به سرطان معده

مطالعه حاضر جهت بررسی ارتباط میزان بیان ژن COX-2 با علایم کلینیکوپاتولوژیک و پیش آگهی در بیماران مبتلا به سرطان معده طراحی شده است.

مطالعه توصیفی-تحلیلی جهت دستیابی به اهداف تعیین شده در بازه زمانی سال های 1387 لغایت 1398 به بررسی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) شهر مشهد، ایران، پرداخته است. در این مطالعه اطلاعات دموگرافیک بیماران، علایم بالینی بیماران، یافته های مربوط به تومور، نوع جراحی و سطح بیان ژنCOX-2  (با استفاده از تکنیک Real time PCR) ثبت و بررسی گردید. داده های ثبت شده با استفاده از نرم افزارversion 16  SPSS و با بکارگیری شامل آزمون های مجذور کای، دقیق فیشر، ضریب توافق گاما، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و یا آزمون کروسکال والیس در سطح معناداری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

از بین 110 بیمار وارد شده به مطالعه، تعداد 55 بیمار، با توجه به معیارهای تعریف شده، مورد بررسی قرار گرفتند. در این بین 21 (38/2%) نفر از بیماران دارای مقادیر کاهش یافته بیان ژن بودند، در 18 (32/7%) بیمار بیان ژن در محدوده نرمال قرار داشت و در 16 (29/1%) نفر افزایش بیان ژن دیده شد. میانگین ماه های بقای بیماران پس از جراحی، 17/41±23/07 ماه به دست آمد. در مطالعه حاضر ارتباط معنادار آماری بین افزایش بیان ژن COX-2 و علایم بالینی، سن، جنسیت، بقا (بر اساس ماه)، پیشرفت تومور، نوع جراحی، ویژگی های بافت شناسی، سابقه خانوادگی سرطان و سایر موارد یافت نشد (0/05> P)؛ ولیکن در نظر گرفتن بقای سالیانه در دسته بندی سالیانه، ارتباط معناداری را با میزان بیان ژن COX-2 نشان داده است (0/028=P).

علی رغم عدم یافتن ارتباط معنادار بین بیان ژن COX-2 و پارامترهای بررسی شده در بیماران مبتلا به سرطان معده در این مطالعه، وجود ارتباط معنادار بین میزان بیان ژن و میزان بقای سالیانه بیماران از اهمیت به سزایی برخوردار می باشد.