مقایسه تاثیر دو شیوه تمرین مقاومتی و عملکردی بر مقادیر میوستاتین و ترکیب بدن در مردان کم تحرک

تغییر مقادیر میوستاتین و تعدیل ترکیب بدن، ممکن است به توضیح سازگاری این متغیرها در پاسخ به تمرین کمک کند. از این رو، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو شیوه تمرینی مقاومتی و عملکردی بر مقادیر میوستاتین‏ و ترکیب بدن در مردان کم تحرک انجام شد.

در این مطالعه نیمه تجربی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، از بین مردان کم تحرک شهر اصفهان در سال 1401، 45 نفر به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرینات عملکردی، تمرینات مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. هر دو پروتکل تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 40 تا 50 دقیقه انجام گرفت. خون گیری جهت ارزیابی مقادیر میوستاتین و اندازه گیری درصد چربی و توده بدون چربی ‎‏در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون انجام شد.‏ داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی با نرم افزار SPSS24 در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند.

نتایج مطالعه نشان داد که هر دو روش تمرینی بر کاهش میوستاتین‎‏ ‏و درصد چربی بدن و افزایش توده بدون چربی مردان کم تحرک تاثیر معناداری داشتند (001/0>p). اما این تغییرات در گروه تمرین عملکردی نسبت به گروه تمرین مقاومتی بیشتر بود.

این نتایج نشان دهنده تاثیر هر دو روش تمرینی بر کاهش میوستاتین‎‏ ‏و درصد چربی و افزایش توده بدون چربی بدن است، هر چند این تغییرات در تمرینات عملکردی بیشتر بود. بنابراین، توصیه می شود؛ ‏مربیان، ورزشکاران و سایر مسیولین درگیر در تمرینات ورزشی از این روش های تمرینی به ویژه تمرینات عملکردی برای پیشرفت اجرا های ورزشی، و بهبود ترکیب بدن استفاده نمایند.