نسبت پلاکت به لنفوسیت و نوتروفیل به لنفوسیت در سه ماهه اول بارداری، آیا برای پیش بینی سقط خودبه خود مفید هستند؟ یک مطالعه مورد-شاهدی

سقط جنین ممکن است در 15% از حاملگی های بالینی رخ دهد، اما علت دقیق این پدیده به طور کامل مشخص نیست. با این حال، اعتقاد بر این است که جفت معیوب که منجر به پاسخ التهابی سیستمیک مادر می شود، ممکن است یکی از این دلایل باشد. نسبت لنفوسیت پلاکتی (PLR) و نسبت لنفوسیت نوتروفیل (NLR) به طور فزاینده ای پارامترهای التهاب در مطالعات قبلی ذکر شده اند. با این حال، هیچ مطالعه ای تا کنون میزان PLR و NLR را در سقط های جنین ارزیابی نکرده است.

هدف از انجام این مطالعه تعیین افزایش پارامترهای التهابی شمارش کامل خون مانند NLR و PLR در بیمارانی که سقط جنین داشتند بود.

این مطالعه یک مطالعه مورد-شاهدی گذشته نگر در سه بیمارستان دانشگاهی تهران بین اسفند 1400 تا اسفند 1401 انجام شد. در مجموع 240 شرکت کننده شامل افراد دارای سقط جنین یا حاملگی طبیعی وارد مطالعه شدند (120 نفر در هر گروه). داده ها از سوابق پزشکی شرکت کنندگان 42-18 ساله با سن حاملگی 13-6 هفته جمع آوری گردید. اطلاعات دموگرافیک شامل سن، شاخص توده بدنی، تعداد زایمان، سابقه سقط، تعداد سقط، تعداد فرزندان زنده، سطح هماتوکریت و هموگلوبین، توزیع پلاکت، NLR، PLR، میاگین حجم پلاکت از سوابق پزشکی استخراج گردید. سن حاملگی هم ثبت شد.

در مجموع 240 شرکت کننده (120 نفر در هر گروه) برای مطالعه انتخاب شدند. پهنای مناسب پلاکت، NLR، PLR و مقادیر لنفوسیت در گروه سقط جنین در مقایسه با زنان باردار سالم بالاتر بود (001/0 > p). میانگین حجم پلاکت در گروه سقط جنین در مقایسه با زنان باردار سالم کمتر بود (001/0 > p).

اگر چه تفاوت آماری معنی داری در هموگلوبین، هماتوکریت، پلاکت ها و نوتروفیل ها در این دو گروه از زنان باردار مشاهده نشد اما نشانگرهای التهابی از جمله پهنای توزیع پلاکت، NLR و PLR به طور بالقوه می تواند به عنوان عاملی برای سقط جنین مرتبط باشد. اندازه گیری این نشانگرها ممکن است برای پیش بینی بارداری منجر به سقط مفید باشد.