بررسی تاثیر عوامل اجتماعی- اقتصادی بر موفقیت طرح های مرتعداری حوضه آبخیز بهارکیش، شهرستان قوچان

در حال حاضر، مراتع ایران از وضعیت نامناسبی برخوردارند و اگر اقدامی برای اصلاح و احیای آنها صورت نگیرد، در زمان نه چندان دور شاهد از بین رفتن پوشش گیاهی و فرسایش خاک در مراتع و در نهایت، نابودی کامل این منابع خدادادی خواهیم بود. اقتصاد بخش قابل توجهی از خانوارها، به مراتع وابسته است، از این رو مشارکت بهره برداران در طرح‏های اصلاحی و احیایی مرتع به عنوان رویکرد جدید در مدیریت منابع طبیعی امری ضروری است. در این راستا، پژوهش به منظور ویژگی‏های اجتماعی و اقتصادی اثر آنها بر موفقیت طرح های مرتعداری بر منطقه بهارکیش قوچان بررسی شده است. این پژوهش به کمک پرسشنامه و با کمک 69 نفر پاسخگو انجام شد. تحلیل های آماری پرسشنامه به کمک نرم افزار SPPS و تحلیل عوامل اجتماعی و اقتصادی موثر بر طرح های مرتع داری به کمک روش تحلیل مولفه اصلی (PCA) به انجام رسید. نتایج نشان داد، در بعد امنیت اجتماعی، اجرای طرح های مرتعداری موجب کاهش دعوا و ناهنجاری بین اهالی روستا شده است. در بعد سواد اجتماعی مرتعداران، اجرای طرح های مرتعداری را موجب افزایش آگاهی در زمینه تقویت نهادهای محلی دانسته اند. اما در بعد مشارکت اجتماعی اجرای طرح مرتعداری لزوما موجب مشارکت روستاییان در سایر امور روستا نشده است. در بعد تعارضات اجتماعی مرتعداران، طرح های مرتعداری را عامل کاهش دام های خود نمی دانند. همچنین در بعد رضایت‏مندی اجتماعی، مرتعداران، طرح های مرتعداری را کمتر بر رضایت مندی از شغل خود موثر می دانند. در بعد اقتصادی، مرتعداران اجرای طرح های مرتعداری را عامل طرقی منطقه دانسته اند. در بخش رشد سرمایه گذاری، طرح های جانبی در حاشیه طرح های مرتعداری در منطقه بهارکیش رشد خاصی بخصوص در حوزه آموزش و درمان نداشته است. در کل اجرای طرح های مرتعداری به لحاظ اقتصادی منجر به افزایش قیمت مراتع و رشد و احیای مراتع شده است.