تبیین عملکردهای اثربخش پلیس بر احساس امنیت با تاکید بر مشارکت محوری

احساس امنیت، بعد ذهنی، نگرش و تفسیر جامعه از امنیت است. این پژوهش به دنبال فراهم آوردن درک روشنی از پدیده احساس امنیت و نیز بررسی و تبیین جامعه شناختی تاثیر عملکرد پلیس بر آن بوده و هدف اصلی پژوهش، سنجش و تبیین این مسیله براساس شاخص هایی از عملکردهای اثربخش پلیس با تاکید بر مشارکت محوری در منطقه جغرافیایی شرق استان تهران بود.
پژوش حاضر از نوع توصیفی - تبیینی است که با تکنیک پیمایش انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، شهروندان ساکن در شرق استان تهران در گروه سنی 15 تا 64 سال بود و براساس فرمول کوکران و با استفاده از روش نمونه گیری احتمالی خوشه ای چندمرحله ای، تعداد 384 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده و به منظور سنجش روایی پرسشنامه از دو روش اعتبار محتوایی و روایی سازه و برای سنجش پایایی مقیاس ها، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر به منظور بررسی اثرات مستقیم، غیرمستقیم و ارزیابی مدل با بهره گیری از نرم افزار SPSS انجام پذیرفت.
نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین کار ویژه های مدرن پلیس و احساس امنیت شهروندان، رابطه معناداری وجود دارد و نتایج تحلیل رگرسیونی و تحلیل مسیر نیز نشان داد که 41 درصد از واریانس متغیر احساس امنیت توسط متغیرهای مستقل (پایبندی پلیس به اخلاق حرفه ای، عملکرد پلیس در پیشگیری از جرم، رعایت حقوق شهروندی، مشارکت محوری پلیس و اعتمادسازی پلیس) تبیین شده و با توجه به معنادار بودن آماره مربوطه می توان گفت که متغیرهای مستقل، دارای ضریب تاثیر معنی دار بر احساس امنیت بوده اند.
اصولا احساس امنیت اجتماعی، حالتی مرتبط با زیست جهان کنشگران است و وجود امنیت در فضای تعاملی آن ها (پلیس و شهروندان) معنی می یابد. کنشگران در کلیه سطوح با مجموعه ای از انتظارات، وارد عرصه تعامل می شوند، اگر چنان چه به این انتظارات پاسخ مطلوبی داده شود نتیجه آن، احساس امنیت و آسودگی خاطر خواهد بود. بر این اساس پلیس و عملکردهای اثربخش آن، تاثیر مهمی بر احساس امنیت شهروندان داشته و پیشنهاد راهبردی این پژوهش، تقویت این عملکردها و کار ویژه های آن به صورت علمی و عملی اثربخش در سازمان پلیس است.