بررسی نقش شفقت به خود و احساس شرم در پیش بینی رشد پس از سانحه و نگرانی از تصویر بدن در بیماران مبتلا به سرطان پستان

با وجود پیامدهای منفی سرطان سینه مانند نگرانی از تصویر بدن، بسیاری از زنان پس از تشخیص، تغییرات مثبتی را تجربه می کنند. بنابراین درک مولفه های موثر در این پیامدها ضروری است؛ از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش شفقت به خود و احساس شرم  در پیش بینی رشد پس از سانحه (PTG) و نگرانی از تصویر بدن در بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شد.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان و مراجعه کننده به بیمارستان کوثر  شهر کرج در سال 1401 بودند. به این منظور تعداد 150 نفر از این افراد با لحاظ نمودن ملاک های ورود و خروج به شیوه نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس شفقت به خود، پرسشنامه نگرانی از تصویر بدن، مقیاس آگاهی از بدن شیء انگاشته و پرسشنامه رشد پس از سانحه پاسخ دادند. پس از گردآوری پرسشنامه ها، داده‏های جمع آوری شده با استفاده از (SPSS- 24) و از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه هم زمان تحلیل شد.

نتایج نشان داد که بین شفقت خود با رشد پس از سانحه همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (01/0>P). بین شفقت خود و نگرانی از تصویر بدنی همبستگی منفی و معناداری وجود دارد (01/0>P). بین احساس شرم با رشد پس از سانحه همبستگی منفی و معناداری وجود دارد(01/0>P). بین احساس شرم و نگرانی از تصویر بدنی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (01/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که 71 درصد واریانس رشد پس از سانحه  و 4/61 درصد از واریانس نگرانی از تصویر بدنی به وسیله شفقت به خود و احساس شرم تبیین می‏شود.

نتایج این مطالعه نشان داد که تمرکز بر شفقت به خود بعد از تجارب آسیب زا، می تواند در پیش بینی رشد پس از سانحه و کاهش نگرانی از تصویر بدن موثر باشد. همچنین فعال شدن شرم از بدن بر رشد پس از سانحه و تصویر بدن تاثیر منفی دارد. مداخلات مبتنی بر شفقت به خود و کاهش شرم از بدن در پژوهش های آینده احتمالا می تواند نگرانی از تصویر بدن را بهبود بخشد و به افزایش رشد پس از سانحه کمک کند.