اثر بخشی طرحواره درمانی بر تحمل ناکامی و قلدری نوجوانان پسر 13 تا 14 ساله شهر تهران

امروزه نوجوانان نقش مهمی در پویایی و تداوم حیات نظام اجتماعی و رشد و توسعه همه جانبه آن دارند. پژوهش حاضر با هدف «بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تحمل ناکامی و قلدری نوجوانان پسر 13 تا 14 ساله شهر تهران» انجام شده است.

این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه اجرا شد. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم منطقه 14 شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 تشکیل دادند که از میان آن ها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای سی نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. دانش آموزان گروه آزمایش ده جلسه 60 دقیقه ای طرحواره درمانی دریافت کردند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه قلدری ایلی نویز نسخه 2001 و پرسشنامه استاندارد تحمل ناکامی هارینگتون نسخه 2005 بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد. همچنین علاوه بر روش های آمار توصیفی، از روش آماری تحلیل کوواریانس، برای تجزیه وتحلیل داده های پژوهش استفاده گردید.

طرحواره درمانی به طور معناداری باعث کاهش میانگین قلدری (0٫001>p و 43٫88=F) و تحمل ناکامی (0٫001>p و 26٫63=F) دانش آموزان در مرحله پس آزمون شد؛ به طوری که 46 درصد تغییرات قلدری و 25 درصد تغییرات تحمل ناکامی ناشی از تاثیر طرحواره درمانی بود.

با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت طرحواره درمانی در کاهش قلدری و افزایش تحمل ناکامی دانش آموزان پسر موثر بوده است. بنابراین پیشنهاد می شود از این شیوه درمانی در مدارس و مراکز تربیتی استفاده گردد