تغییر سبک دگرشکلی در پهنه گذر از گوشته به پوسته در افیولیت های شمال غرب خوی

افیولیت ها به عنوان باقیمانده ای از پوسته اقیانوسی شامل بخش های فوقانی گوشته و زیرین پوسته هست که مرز بین این دو قسمت اصلی بر ناپیوستگی موهو منطبق می باشد. افیولیت خوی در شمال غرب ایران بخش باقیمانده پوسته اقیانوسی نیوتتیس می باشد. با توجه به اینکه افیولیت ها در بسیاری از موارد میزبان کانی های ارزشمندی همچون کرومیت می باشد شناسایی بخش های مختلف آن دارای اهمیت می باشد. در این پژوهش از مطالعات ساختاری در مقیاس ریز و رخنمون به منظور مستند کردن تغییرات سبک دگرشکلی در گذر از واحدهای گوشته به پوسته استفاده شده است. همچنین از روش های مبتنی بر سنجش از دور همچون ترکیب های مختلف باندی و روش های آنالیز مولفه های اصلی جهت تفکیک واحدهای سنگی با منشا گوشته از پوسته استفاده شده است.نتایج این پژوهش نشان داده که در محدوده مورد مطالعه برای جداسازی واحدهای هارزبورژیتی و دونیتی گوشته از گابرو ها و بازالت ها استفاده از تکنیک های سنجش از دور همچون ترکیب باندی و آنالیز مولفه های اصلی بسیار کارساز است. همچنین در محدوده مورد مطالعه گذر از پوسته به گوشته همراه با تغییر سبک دگرشکلی است. در واحدهای متعلق به گوشته پهنه های برشی شکل پذیر با راستای شمال-غرب - جنوب شرق گسترش یافته که سبب شکل گیری واحدهای آمفیبولیتی با ساختار میلونیتی شده است. کانی های پیروکسن در این واحدها طویل شده اند و ریز چین ها گسترش فروان دارند. در واحدهای پوسته پهنه های گسلی شکنا با راستای شمال شرق-جنوب غرب شکل گرفته است. با توجه کنار هم قرار دادن شواهد فوق در محدوده خوی در دو منطقه برونزد یافته است که متعلق به نسل های مختلف افیولیت می باشد