تاثیر بیوچار ، الگوی کاشت و آبیاری موضعی بر عملکرد اسانس و محتوای عناصر غذایی آویشن (Thymus vulagris)

بررسی تاثیر بیوچار و الگوی کشت بر عملکرد اسانس و محتوای عناصر غذایی آویشن تحت روش های مختلف آبیاری از مهم ترین اهداف این تحقیق بود.

این آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار طی دو سال زراعی 1397-1396 و 1398-1397 در مزرعه دانشگاه آزاد واحد کرج اجرا شد. آبیاری در سه سطح (آبیاری تمامی جویچه ها ، آبیاری جویچه ها به صورت یک درمیان ثابت و یک درمیان متغیر) به عنوان عامل اصلی و بیوچار در دو سطح (عدم مصرف و کاربرد بیوچار) و الگوی کاشت (کشت یک ردیفه و دو ردیفه روی پشته) به عنوان عوامل فرعی در نظر گرفته شدند .

درصد اسانس و عملکرد آن به طور معناداری تحت شرایط کم آبی افزایش یافت. بیشترین عملکرد اسانس با 14/22 کیلوگرم در هکتار در تیمار آبیاری جویچه ها به صورت یک درمیان ثابت+ کاربرد بیوچار+ کشت دو ردیفه آویشن به دست آمد. تیمارهای آبیاری جویچه ها به صورت یک درمیان ثابت و یک درمیان متغیر ، با افزایش قابل ملاحظه درصد اسانس ، بر عملکرد اسانس افزود . بیوچار نیز بر تمامی صفات بررسی شده اثر معناداری داشت . کم آبی سبب کاهش میزان عناصر غذایی کلسیم ، منیزیم و آهن شد، درحالی که بیوچار سبب افزایش محتوای عناصر آهن، منیزیم و پتاسیم و کاهش عناصر سدیم و کلسیم شد.

با توجه به اثرات مثبت بیوچار در بهبود مواد آلی، خواص فیزیکی و شیمیایی وهمچنین فراهمی عناصر غذایی خاک، کم آبیاری از طریق آبیاری یک درمیان ثابت جویچه ها و کاربرد 8 تن در هکتار بیوچار، ضمن کاهش مصرف آب سبب افزایش عملکرد اسانس آویشن می شود.