بررسی مزرعه ای کارنده های کشت مکانیزه گندم در زمین های شور شهرستان شادگان

هدف از این تحقیق، مقایسه ی سه نوع کارنده گندم در تولید گندم در اراضی شور منطقه مورد مطالعه بود. پژوهش حاضر به صورت طرح آزمایشی بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1400-1399 در اراضی کشاورزی کشت گندم در منطقه شادگان استان خوزستان اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه نوع کارنده ی گندم (1- کارنده ی کشت مسطح با دستگاه کارنده خطی کار 2- کارنده ی کشت روی پشته 3- کارنده ی کشت کف جوی با دستگاه کارنده کف کار) بود که بر روی گندم نان رقم چمران 2 اعمال شد.نتایج به دست آمده حاکی از تاثیرپذیری صفات مورد بررسی از روش های مختلف کاشت بود. بر اساس نتایج مقایسه میانگین مشاهده شد که بیشترین تعداد بذور سبز شده با میانگین 400 بذر در واحد سطح مربوط به روش کاشت مسطح با خطی کار بود که از این نظر برتری معنی داری نسبت به سایر روش های کاشت داشت. در بین اجزای عملکرد دانه مشاهده شد که بیشترین وزن هزار دانه مربوط به روش کاشت کف جوی با میانگین 34 گرم و کمترین وزن هزار دانه با میانگین 28 گرم مربوط به روش کاشت روی پشته بود. از نظر عملکرد دانه نیز مشاهده شد که بیشترین عملکرد دانه با میانگین 2273 کیلوگرم در هکتار مربوط به روش کاشت کف جوی بود. مقایسه میانگین صفات نشان داد که بیشترین میزان عمق کاشت مربوط به کاشت روی پشته با میانگین 7/42 میلی متر بود که از این نظر برتری آماری معنی داری نسبت به دو تیمار دیگر داشت. ب