ارائه مدل نقش شفقت به خود و شفقت به همسر در آشفتگی روانی با میانجی گری خشونت زناشویی در زنان قربانی: یک مطالعه توصیفی

عوامل متعددی ممکن است زمینه ساز خشونت زناشویی و آشفتگی روانی زنان قربانی شود که در این میان نقش سازه های مثبت در چنین روابطی چندان مشخص نیست. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین مدل نقش شفقت به خود و شفقت به همسر در آشفتگی روانی با میانجی گری خشونت زناشویی در زنان قربانی انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان قربانی خشونت زناشویی استان کرمان (شهر کرمان و رفسنجان) در سال 1402-1401 بودند که 301 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از مقیاس تجدیدنظر شده تاکتیک های حل تعارض، مقیاس شفقت خود، مقیاس اهداف مشفقانه و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که بین خودشفقتی، شفقت به همسر و خشونت زناشویی، به ترتیب با میزان 544/0-، 153/0 و 332/0 با آشفتگی روانی رابطه وجود دارد (05/0>P). بین خودشفقتی و شفقت به همسر با میزان 363/0- و 193/0 با خشونت زناشویی رابطه معنادار وجود دارد (05/0>P). هم چنین، نتایج نشان داد که بین خودشفقتی و شفقت به همسر با آشفتگی روانی و میانجی گری خشونت زناشویی با میزان 121/0- و 064/0رابطه وجود دارد (05/0>P).

یافته های مطالعه حاضر نشان داد که شفقت به خود در زنان قربانی خشونت زناشویی می تواند پیامدهای مثبتی داشته باشد، اما شفقت به همسر می تواند باعث افزایش خشونت زناشویی و در نتیجه آشفتگی روانی بیشتر شود. بنابراین، نتایج این پژوهش اثرات متفاوت سازه های مثبت را در روابط آسیب زا برجسته می سازد.