رابطه هوش اخلاقی با اضطراب کرونا در دانشجویان: نقش میانجی تحمل پریشانی

شناسایی و هدف قرار دادن عوامل پیش بینی کننده اضطراب ویروس کرونا می تواند در مدیریت سلامت موثر باشد؛ بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین نقش میانجی تحمل پریشانی در رابطه هوش اخلاقی با اضطراب کرونا در دانشجویان بود.

مطالعه حاضر توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود که به روش تحلیل مسیر انجام شد، از جامعه آماری که شامل تمامی دانشجویان پسر دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید باهنر بیرجند در سال تحصیلی 1400-1399 (سه ماه آخر سال 1399) بودند، 260 نفربر اساس جدول کریسی و مورگان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت آنلاین به پرسش نامه های هوش اخلاقی لنیک و کیل (2007)، تحمل پریشانی سیمون و گاهر (2005) و اضطراب کرونا علی پور و همکاران (2020) پاسخ دادند. مدل پژوهش و روابط بین متغیرها با استفاده از میانگین، انحراف معیار، آزمون همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و نرم افزار Amos تحلیل شد.

نتایج نشان داد مولفه های هوش اخلاقی اثر مثبت و مستقیم بر تحمل پریشانی، تحمل پریشانی اثر مستقیم و منفی بر اضطراب کرونا و مولفه های هوش اخلاقی هم به صورت غیرمستقیم و با میانجی گری تحمل پریشانی بر اضطراب کرونا تاثیر منفی داشتند (0/01>P). درمجموع مدل پژوهش برازش داشت.

با توجه به نتایج پژوهش، تمرکز بر نوع مولفه های هوش اخلاقی و تحمل پریشانی، می تواند اثر مهمی در اضطراب کرونا دانشجویان داشته باشد. پیشنهاد می شود مداخلات درمانی مبتنی بر هوش اخلاقی و تحمل پریشانی، در درمان اضطراب کرونا موردتوجه قرار گیرد.