اثربخشی طرح واره درمانی در تنظیم هیجان و شاخص توده بدنی زنان مبتلابه چاقی

چاقی یکی از مشکلات عمده جوامع درحال توسعه است که فرآیندهای روان شناختی و هیجانی افراد را با آسیب مواجه می سازد، بنابراین مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی طرح واره درمانی در تنظیم هیجان و شاخص توده بدنی زنان مبتلابه چاقی انجام شد.

مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل همراه با دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتلابه چاقی مراجعه کننده به مرکز درمان چاقی بیمارستان رسول اکرم (ص) شهر تهران در سال 1398 بودند؛ که از بین افراد واجد شرایط که داوطلب همکاری بودند، تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه کنترل و مداخله جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). ابزار پژوهش مقیاس تنظیم هیجانی گراس و جان بود. گروه مداخله در هشت جلسه طرح واره درمانی یانگ و همکاران شرکت کردند، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد و در لیست انتظار درمان قرار گرفتند. داده ها با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار SPSS-24 تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که گروه های مداخله و کنترل در تنظیم هیجان و شاخص توده بدنی تفاوت معنی داری داشتند. به عبارت دیگرطرحواره درمانی باعث بهبود تنظیم هیجان و شاخص توده بدنی در زنان چاق شد (0/01>p)؛ و این نتایج در دوره پیگیری نیز تداوم داشت.

بر اساس نتایج از طرح واره درمانی می توان به عنوان روش درمانی مکمل در کنار سایر روش های درمانی در راستای بهبود تنظیم هیجان و شاخص توده بدنی استفاده نمود.