تحلیل تبلور اندیشه انتظار از دیدگاه امام خمینی در مکتب سردار سلیمانی و تقابل آن با دیدگاه سنتی جریان انجمن حجتیه

عصر انتظار، به دلیل ظاهر نبودن امام معصوم، الزامات و رفتارهای خاصی دارد و خوانش های مختلف در مورد منجی موعود و انتظار، زمینه به وجود آمدن مکاتب و جریان های مختلف در جامعه شیعی را سبب شده است. در میان خوانش های مختلف شیعه از مسیله انتظار، به عنوان یکی از دغدغه های شیعیان، این نوشتار درصدد بررسی و مقایسه دو دیدگاه مهم «انجمن حجتیه» پیش از انقلاب اسلامی، و «مکتب سردار قاسم سلیمانی»، به عنوان یکی از شاخه های بنیانی نهضت امام خمینی در نهادینه کردن اصول انتظار بعد از انقلاب و تبدیل مفاهیم انتظار منفعل و فردی، به انتظار سازنده و پویا است که درعین توجه به فردیت، انتظار اجتماعی را نیز معنا می کند. مقاله پیش رو، از حیث زمانی، به سال های به وجودآمدن انجمن حجتیه و سال های زیست سردار قاسم سلیمانی نظر دارد و از حیث قلمرو، متوجه ایران، به خصوص قبل و بعد از انقلاب اسلامی است. یافته هاحاکی از آن است که عصر انتظار از دوره انتظار فردی، با نگاه انجمن حجتیه و تکیه بر اسلام سنتی، دعا و توسل صرف، گذر کرده است و با پیروزی انقلاب اسلامی به دوره انتظار اجتماعی با دیدگاه امام خمینی وارد شده و شاگردانی در مکبتش تربیت کرده است، همچون سردارسلیمانی که خود مکتب ساز شده و زمینه سازی ظهور را هم به صورت فردی و هم جمعی در بعد جهانی عملیاتی کرد. این جستار به صورت توصیفی-تحلیلی با استفاده از روش گردآوری کتابخانه ایی و بهره گیری از اسناد و آرشیوهای موجود، پژوهش های رسمی و معتبر به نگارش در آمده است.