موانع و تسهیل کننده های ارتباط پرستاران با بیماران مزمن؛ تحلیل محتوای کیفی

بیماران مزمن به علت ماهیت بیماری شان، در ارتباط نزدیک با کادر درمان بخصوص پرستاران هستند و لزوم برقراری ارتباط صحیح درمانی برای آنها بیش از پیش مطرح می گردد، بنابراین مطالعه حاضر با هدف تببین موانع و تسهیل کننده های ارتباط پرستاران با بیماران مزمن انجام گرفت. 

این پژوهش از نوع کیفی بود و در آن 12 نفر از پرستاران شاغل در بخش های بستری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی همدان و 8 نفر از بیماران مزمن بستری در بخش در سال 1401 بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند و با استفاده از مصاحبه های عمیق نیمه ساختار یافته مورد مصاحبه قرار گرفتند. همه مصاحبه ها ضبط و سپس دست نویس گردید و با استفاده از روش مقایسه ای مداوم و به روش تحلیل محتوای کیفی از نوع قراردادی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

به دنبال تحلیل داده ها 3 درون مایه اصلی استخراج گردید. درونمایه های اصلی شامل: عوامل سازمانی (سه درون مایه فرعی: حمایت مدیران و برنامه ریزی، تکریم مافوق از پرستاران، برگزاری کارگاه آموزشی، عوامل محیطی-فرهنگی (دو درون مایه فرعی: شرایط نامناسب کاری، عدم اعتماد بیمار و همراهان او به پرستار) و عوامل فردی (دو درون مایه فرعی: عدم همکاری و تعامل، بستری طولانی مدت) بودند.

نتایج پژوهش مهمترین عوامل تاثیرگذار در ارتباط پرستار با بیمار را بر اساس تجارب پرستاران و بیماران از طریق شناسایی درون مایه های اصلی و فرعی شناسایی کرد. بنابراین، انجام مداخلات مدیریتی و سازمانی دقیق و مهیا نمودن شرایط لازم جهت بهبود روند ارتباط درمانی توصیه می شود.